GEL BANA



Gel bana gözyaşlarım gamzelere düşmeden,

Gel bana Azrail’im başıma üşüşmeden.




Ufuklar karanlığı geceden sağarken gel,

Tan vaktinin ardından yine gün doğarken gel..




Felek gönül tarlama hüzün keder ekmeden

Son baharda son gonca yaprağını dökmeden.




Ömrümün son günleri kapıma dayanmadan,

Kavrulan yüreğimin son dalları yanmadan




Gel ki kalbim kadere gel boyun eğmeden gel,

Soğumuş gül bedenim kefene değmeden gel.




Şu zavallı gözlerim böyle açık gitmesin,

Bahtı kara sevdamız hasret ile bitmesin.




Bir gece yarısında yağarken yine yağmur,

O nazlı gözlerinle bak yine bana mahmur.




Güz yelinin ardından el sallarken son bahar,

Yolların kapanmadan dağlara yağmadan kar.




Vel hâsıl gelmiş isen lakin kalmış isen geç,

Aç örtülü yüzümü şöyle başucuma geç.




Kapanmışsa gözlerim sus konuşma öyle bak,

Kulağıma sesini kirpiğe hasreti tak.




Bu sessiz bedenimden korkup da durma ırak,

Eğilip yanağıma tek bir öpücük bırak.




HAVVA KESKİN 31.05.2020 İZMİR
www.kafiye.net