EYLÜL YAĞMURU GELSİN

Yeni sezona değin sona ersin sıcaklar
Aşk nağmesi dinleten eylül yağmuru gelsin
Teker teker açılsın yari saran kucaklar
Kalpleri serinleten eylül yağmuru gelsin.

Öpme Yüreğimden

Kestim dileklerimi,
Varsın, kırılsın umudum,
Kanasın düşüm,
Yanağımda parçalansın gülüşüm,
Varsın, orta yerinden çatlasın hevesim, aldırma
Yerle yeksan olsam bile,
Tutma yüreğimden, beni kaldırma.

Ahımı Aldın

Hiç bu kadar yürekten ah etmemiştim. Ama bugün öylesine bir ah ettim ki sana, olur ya mutsuz falan olursan, sıkıntıya düşersen, hani ben ne yaptım da bu duruma düştüm dersen, aklına beni getir olur mu?
Bana haketmediğim şeyleri yaşattığın için sana teşekkür ederim. Sana mı kızayım kendime mi kızayım bilemedim.
Ya çok iyiyim ya da çok aptalım. Bunlardan biri olmasaydım zaten ,bu kadar iyi niyetli olmazdım sana karşı biliyor musun?
Artık sana karşı ne hissettiğimi bile bilmiyorum. Sana hala değer veriyor olabilirim ama sana aşık olduğumdan emin değilim.
Senden nefret etmem gerekiyor hatta. Geçirdiğim bunca yılı bana zehir ettin, eğer ben bugün bu durumdaysam, bunları yazıyorsam sana, emin ol bunda senin payın çok, başrolde oynadın benim bu acı hayat filmimde.

LANET OLSUN

Bilmez misin ne sıcaklarda;
İçimin buz tuttuğunu?
Hangi aydınlık güneşte
Kaybettim ben yolumu?
Ne olacak bu işin sonu?
Karanlık düştü gözlerime şimdi!

Göremiyorum;
Elimi her tutanı,
Yerine koyamıyorum,
Sense seni her öpeni;
Yatağına koymuşken!

Lanet olsun!
Vidası eksik bu hayatın,
Sağından tutsam solundan devriliyor!
Hayat devam ettikçe insanlık eksiliyor…

Hatun Yılmaz
www.kafiye.net

Hatça Kız

Azıcık gülüver Hatça gız,
Gülüver de şenlensin evimiz.
Sen ağladığında içim oluyor buz,
Gülüver de çözülsün buzlarım.

Ne gam kalır bende ne keder,
Birazcık tebessüm etsen de yeter!
Sevmeyen ne bilsin o gülücüğü,
Sevmeyen sevmesin sevende yeter!

Daha dün topladın evi, odayı
Ne çabuk dağıttı çocuklar Hatça gız?
Hiç yorulmak bilmez misin sen?
Gel bir türkü açalım oynasın can kız!

Gel yanıma gel Hatça kız,
Salla başındaki yazmayı,
Oyaları dans etsin adeta!
Gülsün yanakların unutsun dünyayı.

Söyle bana söyle Hatça gız
Ağlatana ağlamak mı gerekir…….

Hatun Yılmaz
(2001)
www.kafiye.net

Günlüğümden

Sobanın ateşi ısıtmıştı evi,
Dışarı buz tutmuştu, camlar buharlı.
Yazı yazsam hemen sıcaktan bozulurdu,
Düşünürdüm gerçekte de böyle mi olurdu?
Birinin aşkı diğerinden baskın gelir de,
Akar mıydı gözünden yavaş yavaş?
Yada sıcağa da soğuğa da
Her haliyle katlanır mıydı?
İnsan oğlu sevdiğinin yanında iken!
Ve geleceğim ben diyen
Baharı bekler miydi sevdiği!
Yoksa sıcak şehirler mi arardı bir kuş gibi?

Ben kanadı kırık bir serçeyim,
Üzmeyin daha fazla,
Zira göz yaşımdan başka nem kaldı ki…

Hatun Yılmaz
www.kafiye.net

PERDE

Dünya öyle bir zaman ki
Kavga ölümle bitiyor
Hayat öyle bir hayat ki
Alıştığında bitiyor
Gözümüzde telden perde
Her şey belli
Ama görünmüyor
Ömür denilen zaman var
Belli ama görülmüyor
Kalp kırma ey insan oğlu
Bu dünyaya değmiyor
Bu dünyada yaptıkların
Öbür dünyada büyüyor

HAZAN VAKTİ

Bir ummana daldım amma
Şimdi derler suzan vakti
Nevbahardır sandım amma
Nerden çıktı hazan vakti.

Vatan Gazetesi Için Şiir

2013 Bursa Liselerarası Mevlana Şiir Yarışması Mansiyon Ödülü: Sinem Özaşgın – Bursa Necatibey Kız Teknik ve Meslek Lisesi
Şiir:

Sinem Özaşgın – Müzik Güncesi

Gülümseyin

Gülmenin unutulduğu zamanlarda yaşıyoruz sayın canlar. Çehrelere üzgün kıvrımlar hakim olmuş. Her şeyden, herkesten şikayet eden bir toplumun içindeyiz. Gözlerimizin küçük mutlulukları es geçirdiği, küçük sözlere yetinmeyen bireyler olduk hepimiz. Sokaklara hüzünler hakim olmuş. Akıllarda siyah-beyaz düşünceler, ruhumuzu bilerek çürütüyoruz. Peki neden? Neden asık yüzümüz?

Toplumumuz şu aralar bir karmaşanın içinde yaşıyor. Kafa karışıklığının ortasındayız. Yeni sistem, yeni insanlar görüyoruz başlarda. İster istemez bir tepki gösteriyoruz yeni şeylere. Farklılığı benimseyemiyoruz hemen. Bundan dolayı bir asık hava hakim oluyor ister istemez. Çünkü insan yapısı yenilikleri benimseyemez hemen. Normalleşmesini bekleriz. Biraz daha gündemden düşmesini… Ve ilk başlarda bir kabullenememezlilik hakim olur bizde. Bir hırçınlık, öfke… Ve gülemeyiz… Kıvrılmayı unutur dudaklar yukarıya doğru. Gözler parlamayı unutur.

Şu yaşamımızda bizi en çok ayakta tutan şeyin bir tebessüm, bir mutluluk olduğunu biliyoruz. Ve devir öylesine değişti ki artık yetinemiyoruz küçücük mutluluklara. Oysa ki büyük mutluluk küçük mutluluklarla başlar. Neden biz küçük mutluluklarla yetinmeyi unuttuk? Neden hep asık bu çehreler. Neden bahaneler arasında gizleniyoruz? Neden bu maskeler? Neden, neden??

İnsanoğlu bahaneler arasında gizlenmeyi sever. Asıl nedenleri saklamayı, bahaneler uydurmayı, ilgisini kendi üzerine çekmek ister. Çünkü mutlu insanlara özenir, çünkü etrafında ona gülen çehreler görmek ister, çünkü kendisini dünyadaki tek yalnız kendisiymiş gibi hisseder. Evinden dışarı çıkmaz, her gün sosyal ağlarda dolanır, kendine bakamaz, ağız kaslarının yönü hep aşağıda. Hazırdan bir yemekle, sağlıklı olmayan bir içecekle geçiştirir öğününü. Sonra kumandayı alır televizyondaki tüm kanallara milyon kere dönüp bakar.Güneşlikler hep çekilidir, günlerdir ışık soluyamamıştır ev ortamı. Sonra saatine bakar ki gün geçmiş gitmiş, biraz daha yaşlanmış. Gözlerinde ince ince halkalar ve neredeyse mutsuzluktan isyan edip yere düşecek bir ağız vardır aynada bakındığında yüzüne.

Yazın son demlerini içiyoruz içimizde. Eylülün ufuksuz günlerindeyiz. Sarılar hakim ağaçlarda. Dışarıda yer yer yağmur içmiş toprağın kokusundan geçilmiyor. Giden yaz mevsimine bir göz kırpma zamanı şimdi. Hadi şimdi gidip o güneşlikleri atalım bir kenara. Televizyonları, telefonları kapatalım. tüm hazır yiyecekleri kaldıralım. Ellerimizle yaptığımız güzel yiyeceklerimizi koyalım bir sepete, alalım bisikletlerimizi çıkalım dışarı. Eylül kokusunu çekelim ciğerlerimize. Güneşe göz kırpalım sarı ağaçların altında. Sonra… Sonra göreceksiniz mutlulukla tebessümlerinizin parladığını. Hadi bırakın kendinizi, bir kahkaha atın şimdi. Korkmayın Eylül size uzaktan okşayacaktır rüzgarıyla, kahkahalarınızı taşır öteki diyarlara. Sudaki yansımanıza bakın. Gözleriniz parlıyor!

Küçük mutluluklara ihtiyacımız var. Gülmeye özellikle, hayatın griliğine inat. Bugün, yarın ve diğer tüm günler kullanın gülme hakkınızı. Gülün hadi. Yaşanacak daha çok günler var canlar.

Siz ki gülemeyen insanlara inat gülmelisiniz. Farkınız olsun…

Sevgi ve saygıyla, kahkahalı günler dilerim sayın canlar…

E F T E L Y A…
(Akdenizi cebinde taşıyan kız… )
Sinem Özaşgın
www.kafiye.net