RENGİ SOLMASIN

Akşamın rengi belirirken sonsuz ufukta,
Hızlandı sonsuz çırpınışlar birden boşlukta.
Renginin solması biterken sonsuz ufukta,
Hicranı sarmaya başladı beni yoklukta.

Solmasın gözlerinin rengi yalnızlıkta,
Sararmasın gül yüzün bu günün sonunda,
Harap olmasın şu bahçende açan gonca,
Sakın boynun bükük durmasın bu akşamda.

İzmir/ 11.12. 1977
Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net