BU KIŞ

Yağan yağmur dinmiş, ortalık aydınlık
Birden bire sardı üşüme ve titremek.
Çenem bir birine vuruyor takır takır…
Düşüncelerim dağılmak üzere şimdi.

Yalnız olduğumdan sardı beni titreme,
Kimsesizim, dert ortağım yok İzmir’de
Bana öyle geliyor ki şu köhnemiş şehirde,
Büzülüyorum masamda hep çekine çekine!

Akşam olmuş, hava kararmış
Sobam yanmayacak yine bu kış
Odam bana bakacak; yılış yılış
Otursam mı, çıksam mı, bitse şu kış!

Hele çeyrek asrı bulan yaşım
Birer birer aklar düşen saçlarım,
Alında hendeği andıran kırışıklıklarım
Hayret! Ne çabucacık ihtiyarlamışım!

İzmir 15.12.1976
Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net