Bir Hiç Kimse
Yorgunluğuma birde sen eklenince , sanki dibe vuruyor muşum  gibi oluyor. Benliğimi sadece SEN etmeyi nasıl becerdin sevgilim? Yokluğun sanki, bir çocuğun annesine olan özlemi kadar masum.

Sanki cehennemin ortasında bir tek ben varmışım ve Tanrı, beni seninle sınıyor. Cehennem için sanki şimdiden hazırlık  içerisinde yanıyorum. Sen şimdi bir başkasına ” seni seviyorum ” diyorsun ya ,ben hala kalbindeki yerine kimseyi alamadım. Ne bileyim, sanki bir tek sen yakışıyor sun kalbime. Gözlerime , tenime..

Olmuyor be sevgilim. İçimde öyle eksiksin ki, zaman  hiç doldurmuyor. Yorgunluğum ondan be sevgilim. Sesin varken kulağım da , nasıl unuta bilirim seni. Kendimi sende hissettiğim ne varsa, bir başkasın da yaşıyorsun ya, heh işte, seni kaçırıp bir odaya hapis edip benim olacaksın sadece demek istiyorum.  Bak görüyor musun ? Hayallerim artık seninle kurduğumuz hayallere benzemiyor.  Mesela, evlenip birlikte yemek pişirip ,mutfakta un savaşı yapmak gibi….  Şimdi ise sırf özlediğim için seni kaçırayım diyorum.  Bazen ne demek istiyorum biliyor musun ?  Gerçekten,sana olan aşkıma kurban ol!!

Sen BENİM.. sim demeyi o kadar çok istiyordum ki.. dudaklarını özlüyorum. Yanlış anlama. Öptüğün için değil.  Bana ” seni asla bırakmayacağım ” dediğinde, ben gözlerin ve dudaklarına bakıp, verdiğin sözleri, kalbim tek tek kayıt ediyordu.   Oluyordun, kalbimin gülümseme  nedeni idin.  Bak şimdi gülüşün geldi aklıma.  Sen güldüğün de ,  cansız olan ne varsa canlanır, sana bakarlardı. Ben her defasında dalıp duruyordum. Sen biraz mızmızlık yapıp, tekrar anlatırdı.
Biz vardık. .

Sonra nemi oldu?  Sen gittin,ben sana ve Tanrıya küstüm. Seninle birlikte oda beni terk etti.  Bende herkesi terk ettim.
Giderken, ,gülüşümü,kalbimi ve en önemlisi de BENi götürdün. Artık kalbinde hangi çöplüğe attın bilmiyorum.

Bildiğim tek şey var,  artık gözlere bakmıyorum.

Fulya Sinem Eraslan
www.kafiye.net