B E L K İ B İ R G Ü N

Gölgelerinde hüküm sürerken yalnızlığım;
Kınalı dağlar bile, anlamaz bu öyküyü.
Yıldız kadar çok derdim, herkese dargınlığım
Artık kimse açmasın, büründüğüm örtüyü.

Hep gülerdi gözlerim, ağlasa da her şiir;
Benden çok daha özgür uçup da giden kuşlar.
Saçımda ağardı gün, bozulmadı bu sihir
Çıkmazdı bütün yollar, bitmedi hiç yokuşlar..

Yankılanır figânım ’ sadece sevdim’ diye;
Hapsederim yüreğe kurban olduğum adı.
Ne yaşama izin var, ne de şimdi ölmeye,
Kırıldı ne zamandır, gecelerin kanadı.

Başım hayal omuza kaygısız yaslanmadı;
Söylenen her şarkıya dedim ki yürek sesim..
Sakinleşmedi nabız bu gönül uslanmadı,
Kafeslerde tutuklu artık yaşam hevesim..

Madem yollar karanlık, hepsinin sonu dehliz;
Gecelere tüneyen hasret güne darılsın.
Çözülmesin muamma saklansın muhteşem giz,
Kollarım her boşluğa, yâr diyerek sarılsın..

Bulutlar serin serin, dua serperken ruha;
Ay, ışığıyla gelir gözyaşımda yıkanır..
Tuz basarım yansa da, yârdan kalan cüruha
Vazgeçer mi bilmem de, belki bir gün usanır!

ESRA DEREL
18.07.2011-İSTANBUL
www.kafiye.net