Eski Zaman Ve Ölü zaman

Sonra düşündüm ki bilinçsiz bir savaşın içerisinde kendime yeniliyorum. Durdurmak isterken zamanı büyüyorum ve bunu fark eden tek ben oluyorum. Hiç bir şey eskisi gibi değil. Güya ramazan ayındayız…

Ben daha çok küçüktüm. Bir şekere kanardık, Susup otururduk bir köşeye. Aile vardı, akraba, komşu vardı. Ramazanda toplanırlardı ve öyle kalabalık olurdu ki biz çocuklar mutfakta yemek zorunda kaldırdık. Kızardım içten içe. “Büyümek istiyorum bana ne. Bende sizinle yemek yiyeceğim” dediğimde annem yüzüme sinirlice bakardı ve ben en iyisi yemeğimi yiyip muzurluk yapayım diye içimde ki ses ile konuşurdum. Onun şuan adı roos. ahh be roos büyümek istiyordum ya hani hep ve büyüdüm. Yine ramazanlar var ama aile yok, birlik yok, kalabalık yok. Eskiye dair hiç bir şey yok. Televizyonda bile en sevdiğimiz çizgi filmler yok. Saçma sapan şeyler var işte. Büyüdüm ve artık hep birlikte yemek yiyoruz ama o neşe, o sesli gülmeler yok. Herkesin bir odası var, hepimizin elinde bir cep telefonu köşeye çekiliyoruz. Aile bağları koptu.. herkes bir birine düşman , herkes bir birine kızgın. Kemal Sunal ve daha nice yeşil can filmlerini çok nadir veriyorlar. Şuan kanallarda ya Dövmeli, öldürmeli yada açık saçık çocuklara zararlı olacak diziler. Şimdiki çocuklar onlara bakıp sokakta neler yapmıyorlar yahu.

Anladım ki biz çocukken gerçekten çocukmuşuz. Hayatımıza aşk girmeden önce çok heyecanlı ve hayat doluyduk. Aşk girdi ve çaldı mutluluğumuzu elimizden. Büyüdük. . Büyüdük ve zaman durmuyor. Zaman öyle akıyor ki… Hiç bir şeyin farkında olmuyorsun. Hayat çok değişti roos.
İnsanlar bir kaç kuruş için can alıyorlar. Hasta , yaşlı, çocuk demeden tecavüz ediyorlar. Kopsun kıyamet artık.

Ben ailemi,
Ben çocukluk arkadaşlarımı,
Ben insanları,
Ben neşeli hallerimi,
Ben pamuk şekerimi özledim.
Sokakta oyunlar oynardık. Şimdi her yer arabalarla  dolu, büyük evlerle dolu ve insanlar hain. Anneler güveniyor ve korkuyorlar dışarı çıkarmaya. Bilgisayar başında heba oluyorlar. Biz geçmişteki şanslı zaman çocuklarıyız.. Şimdiki zaman ölü çocukları..

Ahh benim gönül dostum… bir tek sen değişmedin. Ben bile değiştim ve sen beni kabul ettin. Gitme benden olur mu? Beni bu tanımadığım insanlarla yalnız bırakma. Biliyorsun nefes darlığı var bende. Nefesimi kesiyorlar. Boğuyorlar, Boğuyorum kendimi.

Ben insanlığı özledim.
Hadi ruhuna bir fatiha…

Fulya Sinem Eraslan / Aşk -! Azam /
www.kafiye.net