Kangren Olan Bir Sevda..

Bazen öylece sessiz yaşamaya bırakırsınız kendinizi.
Çalkalanır beyniniz kalbiniz.
Yok olur benliğiniz.
Buram buram özlem kokar teniniz..
Yokluk yaksa da yüreğinizi hiç bir şey olmamış gibi gülümsemeyi öğretir hayat bizlere.
Bulutlu bir sabahın ardından elinde bir kahve
Kalbinde kimsenin göremediği bir acıyla yudumlarsın kahveni..
Rüzgar her yanından geçtiğin de için bir tuhaf olur.
Acı ve endişenin verdiği duygu..
Acının başkenti oldun adeta.
İçip içip haykırmayı yeğlediğin vakit sadece o an unuta bilsem diye düşünürsün..

Ne fayda.
Unutamazsın o acıyı..
Sinmiş içinegönlünde kangren olmuş bir sevda var.
Hiç bir doktorun çaresinin olmayacağı bir hastalıkhiç bir ilacın yok edemeyeceği bir vaka..
Sen yaşamayı acıyla öğrenen çocuk
Sen gülüşünle acını saklayan kadın..
Sen ki ölümü hiçe sayan Adam.
Hoş Geldiniz Canlı Mezarlık Kampına..

Fulya Sinem Eraslan /
www.kafiye.net