SUÇÜSTÜ…

Yalnızlık ne ki aslında? Kendi içine baktığında kendini bıraktığın yerde bulamamak mı yoksa? Dalgalanırken içinde tüm duygular, pırıl pırılken güneş gibi heyecanlar, ansızın bulutlu bir güne karışmak mı yoksa?

Savrulurken yorgun bir rüzgarla kuru dallar, ayağının altında tiz bir çıtırtıyla çiğnenirken anılar, gözlerin dalarken gam rengi ufuklara aydınlığı düşlemek mi hasretin bağrında? Gri bir gökyüzünün altında buluşmak hırçın damlalarla, ıslak saçlarında taşıyıp hayal kırıklığı tozlarını, yelken açmak mı rotası belirsiz derin sulara…

Sonra birden göz göze gelmek, o tanıdık yüzle meydanın orta yerinde. Silkeleyip kendini, düzeltip yakanı, elini uzatmak minnetle. Tanıdık bakışlarında bildik bir ışıltı…Beyaz elleri aynı senin gibi uzun ince parmakları … Kirpiklerinin hareketli kıvrımlarına inat, gözleri hüzün siyahını giymiş
üstüne. Tutuşmuş elleri sanki, yanmış, yok olmuş avuç izleri de.

Daha da yakınında şimdi içine düşecekmiş gibi bakışlarının uçurumunda. Sanki düşten çıkıp gelmiş peri misali. Kanlı canlı elleriyle dokunuyor ıslak saçlarına, alıp hayal kırıklıklarını basıyor şeffaf dudaklarına . Gözleri dolu dolu sığ şaşkınlığına üzülüyor belli, yine de çağırıyor seni ısrarla kimsesiz kıyısına…

Gidemiyorsun, bir adım bile atamıyorsun uzaklara. Tek ihtiyacın ”O” dur aslında. Çaresizliklerin içindeki tek em… Yıllar önce küsmüştün ona… Asırlar önce kilitlemiştin içindeki kör zindanlara… Ne kadar çok özlemişsin oysa. Hem de ondan kaçtığın her bir adımda daha da artan bir coşkuyla…

Birden kararır her yer. Çoğalır yağmur, zaman durur. Birbirinde kilitlenir çakmak çakmak gözler. Dizler bükülür, esrar çözülür. O kendinsindir aslında . Sokak aralarına kaçıp ıssız yalnız kaldımlara sığındığın.

Şimdi kağıttan gemilerde barış sunsan seni affeder mi? … Rüzgardan iki satır mektup salsan dinler mi?… Şiirlerde bastırılması imkansız isyanlar çıkaralım desen gelir mi?… Gelse bile günün birinde tekrar elinin tersiyle ötelemeyeceğini bilebilir mi?

///Nedense önce kırdığımız kalem
Hep kendimizinkidir
Suçumuz ispatlanmamış olsa bile…
Gözlerimizi kapatır
Dudaklarımızı mühürleriz yargısız infazımıza
Sahte deliller suçüstü diye…///

Gülşen EKER
www.kafiye.net