Sığınmışam misralardakı sənə

Esse


Bir səssizlik var bu qürbət şəhərdə,

Bəlkə də qəlbimin gurultulu səsindən qulaqlarım

duya bilmir şəhərin küylü səsini,

Bəlkə də qulağım kar olub səslərə…

Yaşamla ölüm arasındakı yolda yürüyərək

yaşamaq üçün çabalıyıram..

Hər günün sonunda hələ də nəfəs aldığım üçün şükür edirəm Tanrıma..

Canciyər olmuşam yalnızlığımla…

Görməməzlikdən gəlirəm bəzən qapanmayan yaralarımı…

Amma nə qədər bunu bacarıram deyə bilmərəm.

Çünki, boş qalan stulda yerini gördükcə acıların ən başına dönürəm…

Və o zaman ürəyimin hər küncü sızlayır…

Sənsizliyə öyrəşə bilmirəm…

Ömrümün çoxu sənin yanında keçib, necə alışım heç özüm də bilmirəm.

Tək bildiyim şey odur ki , ümidin ən soyuq, ən sərt fəslindəyəm…

Mən sənlə çox bütün idim, indi isə yarım qaldım…,çox azam, bəlkə də , bəlkə də heç yoxam…

Sığınmışam yarı yuxulu, yarı oyaq həsrətə..

Bir də yazdığım misralardakı “sənə”…


Səadət Qərib
www.kafiye.net