Kezban Koçak

YAŞ ALIRKEN ZAMANA BAKIŞ


Yaş dediğin nedir ki?

Dur durak bilmeyen zamanın peşinde,

Dört nala koşmak mıdır?

Merdivenleri ağır ağır çıkmak mıdır?

Pır pır çarpan kalbimin çocuksu sevinçler hissetmesi midir?

Kanat çırpan kuşlar misali, gökyüzünün maviliklerinde kaybolmak mıdır?

Yaş aldıkça, ruhum daha bir özgür.

Daha bir özgüven de sanki!

Kendimi sevmekten başlıyorum önce.

Sonra bana sevgiyle bakan canlara…

Gülümsüyorum yaşamı sevenlere…

Seviyorum, sevildiğimi hissettirenleri.

Zamanla dostluk kuran yaşlarımı,

Selamlıyorum birer birer…

Hafızamdan siliyorum beni üzenleri.

Geçmiş zamanın çarklarına bırakıyorum.

Kimseyi değiştirmeye uğraşmıyorum.

Biliyorum ki; zamanla herkes hak ettiği değer ölçüsünde yoluna devam edecek!

Verdiği emek kadar sevilecek!

Öyle herkesi sevmek kolay olsaydı,

Hayatımız yol geçen hanına dönerdi.

Sevgilerin en kolayı da evlat sevgisiydi.

Yaş aldıkça, zaman bize neler neler öğretmedi ki!…

Bakış açılarımız ve değerlerimiz zamanın ritmine göre değişti…!



Kezban KOÇAK / Ereğli-KONYA 20.01.2024
www.kafiye.net