Сугум артат дүйнөнү карап алып,





Сугум артат дүйнөнү карап алып,

Суктандырган ааламга барабарым.

Келгиндердин кайтарга кези келип,

Сыйрып турат көктөмдүн жараларын.




Жан курбумдай,булуттар улам ыктап,

Карегимдин курчу өчөт мунарыктап.

“Өмүр”-деген турганда чоктой күйүп,

Көңүл кушун учуруп туралык бат.




Ойлоп тапкан жомоктой биз илгери,

Ойго салат келгиндер тизилгени.

Кайран өмүр,каркыра сыяктанып,

Келгенимден,кеткенин изилдедим.




Көптү эңсеткен узаттым жай аптабын.

Селт эттирди бир сезим аяк жагын.

Сүйүү бар деп, ким бизди ишендирген?

Жомокту айтып ,кап- кайдан каяктагы.




Кайып белең кайдасың оо асыл жан?

Кездештирдим мейкиндик шооласынан.

Бийиктикти билгизип бизге турган,

Бизге чейин ,кийин да тоо башы бар.




14.08.2022ж

Maksatgul Mederbekovna Januzakova
www.kafiye.net