Про Иссык-Куль


Не влюблена в тебя, как в юности, прости. Да и ты не прозрачен, как раньше. Приезжаю к тебе из чувства долга и верности, понимая, что лучше тебя нет на земле. Понимая, что это волны моей жизни – мутны. Ты всегда ждёшь меня, украшая свои берега. Это я не бегу по волнам, как надо бы, как хотелось бы тебе. Захожу из чувства долга, вхожу медленно, будто делаю одолжение старому знакомому. Вижу, у тебя много гостей и ты не сможешь уделить мне много внимания. Твои волны не шепчут мне в ухо, а просто устало шумят для всех. Поэтому, я всегда хочу к тебе, но не спешу, откладывая нашу встречу…

Ысык көлгө

Жаш кездегидей ашыгуум жок, кечир. Сен да ал кездегидей тунук бойдон эмессиң. Мен эми, сенден жакшыны дүйнө жүзүндө таппасымды түшүнүү менен, милдеттүү катары жана берилгендик үчүн кана сага келем. Балким, бул менин жашоомдун толкундары ылайланган. Сен жээктериңди кооздоп алып, дайыма күтөсүң мени. Сен күткөндөй, каалагандай, мен толкундарды бойлоп жүгүрбөйм. Мен сенин койнуңа жаай, эски таанышка милдет катары кирем. Көрүп турам, меймандарың өтө көп, демек, сен мага көбүрөөк көңүл бурганга шартың жок. Толкундарың менин кулагыма шыбырабай, жөн кана көпчүлүккө чарчанкы бакылдайт. Ошол үчүн, мен дайыма сага баргым келет, бирок шашпай, жолугушуубузду кийинкиге калтырам…


Гульнар Эмиль

www.kafiye.net