Ezginin,



Kelamın doğduğu bir gece yarısı eksik bir sesin eşliğinde bir yazgı duruyor gökyüzünde.Elem denen denizin kıyısında küçük bir çocuk duruyor mavilikte.Yıldızlar etrafında taç diye dizilmiş tek dize. Med cezir vururken sahile bir melodi çalındı yüreğine. Zamanın olmadığı bir yer ile savaşırken an denilen kavram bir anlam takıldı ten duvarından.


Sessiz çığlıkların eşliğinde bir zaman göz süzdü uzaktan. Beyaz elbisesiyle uçuşurken saçları , ılık rüzgar esintisi ile açtı gözlerini.Parmak uçları ile aştı tüm deniz aşrıları.Kelebekler eşlik etti ışık bulvarında. Tüm sözcükler çekilmiş, anlamlar uçmuştu yuvalarından.Beklenmeyenin heyecanı sarmıştı avuçlarını.


Bir başka âlemin insanı gelmiş uzaklardan. Misk kokuları sararken etrafı bir mayhoşluk bürüdü bedeni. Suretlerin ve dahi anlamsız anlamların atıldığı bir fanus kapladı âlemi. Çiçeklerin güzelliği sardı dört bir yanı. Bilinmezlikler içinde bir peri kırptı incilerini….




Aslı ALTUN
www.kafiye.net