YÜREĞİMİN COŞKULU DENİZİ



Bir rüyayla başladı dalgaların sesi…!

İstanbul Boğazı öylesine heybetliydi ki!…

Bir güvercin ağzında gülle boğazda,

Kanatlarını çırparak uçuyordu…

Deniz coştukça coşuyordu…

Bıraksalar okyanuslara ulaşacaktı.

Nasıl bir rüyaydı bu?

Uyandığımda yüreğim coşkulu bir denizdi…!!! Mayıs ayının dokuzuydu…

Gece yarısı verdiler kucağıma yavrumu.

Sivri kafası, yumuk yumuk elleri ve derin bakışlarıyla engin bir Deniz gelmişti dünyaya… Rüyalarımın Denizi, biricik oğlum hoşgeldin, sefalar getirdin…!

Annelik gibi kutsal bir duyguyu tattırdın.

Daha doğar doğmaz, İnga seslerinle çınlattın hastane koridorlarını…!!!

Hırçın ve coşkulu bir Deniz gibi!…

Adın da, “Deniz” olmalıydı…!

Rüyalarımda ki Denizim, sendin.

Asla pes etmeyen, dik kayalıkları görünce öfkesini kusmayan, hırçınlığını kendi içinde çözebilen sakin limanımdın.

Adım adım büyürken; küçük olgun bir adamdın…!!! Okulda “Ağır Abiydin”

Üstün zekan hep başarı getirdi sana.

Öğretmenlerinin ve arkadaşlarının gözdesiydin…!

Tabii ki benim de gurur kaynağımdın.

Gün geldi, ayrılık acısını tattık seninle.

Ama yıkılmadık, pes etmedik ya oğlum.

Yüreğim pare pare olsa da,

Gözyaşlarım boğazımda düğümlense de, ben senden hiç vazgeçmedim.

Öyle ya, “Ana Yüreği” bu oğlum.

Sen benim canımdan ötesin yavrum.

Canımın parçası, ciğerimin köşesi…!

Yaşama sebebim, Üniversitelim benim!

Hayata atılmana ramak kaldı kuzum.

Sen de bir sağlık nefercisi olarak,

Hizmet edeceksin topluma, insanlığa.

Benim yüce gönüllü, güzel ahlaklı, dürüst oğlum, engin Denizim…!!!

Yıllar seni de, beni de yorsa da;

Kavuşup, aynı havayı teneffüs etmek ve

Hayat yolculuğunda ki mücadelemize birlikte devam etmek ne güzel, ne hoş!..

Şunu da bilmeni isterim ki; sen benim hep “Kuzu Meemmm…” olarak seslendiğim küçük yavrumsun!…

Ayağına taş değmesin oğlum,

İyi ki doğmuşsun ve benim kuzum olmuşsun…!!!

YÜREĞİMİN COŞKULU DENİZİ…!!!



Kezban KOÇAK-İstanbul /09.05.2021
www.kafiye.net