Çocukluğumuzdan



Bazen düşünüyorum, da !

Şöyle bir geriye baktığım,da !

Ne çok şey kaybetmişiz.

Çocukluğumuzdan bu güne değin “

Gençlimizi ,hayal lerimizi, güvenimizi, kırılan onurumuzu ,

Yıkılan yuvamızı, sevdiklerimizi,

Yeri gelmiş akıl sağlığımızı bile yitirmişiz.

Ama her defasında rabbim bir güç vermiş bir sebeb göndermiş.
Yeniden ayağı kalkıp yaşamamız için.

Hep merak etmişimdir yıllarca hayatın tadı nasıl çıkarılıyor diye .

Şimdi daha iyi anladım ki hayatın tadı tuzu yokmuş”

Tıpkı sanal alem gibi yaşıyormuşuz herşeyi.

İnsanlar kendi kendilerini avunduruyorlar sadece vakitleri dolana kadar .

Sevdiğimiz ne varsa hep kaybetmiyor muyuz zaten

Amaç zaten belli değilmi sınav dünyası .

Bir bir sınanıyoruz .

Kimi sevdikleriyle

Kimi zenginliği ile

kimi fakirliği ile

kimi sağlığı ile

kimide zalimliği ile. O kadar çok dert o kadar çile varki say say bitmez .

Kimseninkide kimseye benzemez; roller aynı, seneryo farklı.

bir döngünün içinde dönüp duruyoruz herşeyi sil baştan yaşayarak .

Kırık dökük sandal gibi ha battı ha batacağız.

Bugün yarın olmasa da son durağa varacağız.
Hayat denilen bu yolda kim bilir daha neler göreceğiz.

Rabbim sağlığımızla sınamasın bizi ele avuca koymasın yeter..



Leman Gülbil
www.kafiye.net