HASRETLİM..!



Hasretine yuva kurdum gönlümde

Büyük bir kareyi bom-boş asdım karşı duvardan.

Bir resmimiz vardı hani ayakda…

Pencereyle üzbeüzde

O olsun istedim.

Çırak, falan yok

Beni ilk gördüyünde gözlerinde ışık görmüşdümde

Bak o yetər dedim.

Denizden hatıra mazide kalanları…

Dağdanda o kurumuş sarı çiçeyi koydum.

Bardağı göz yaşlarımla doldurub,

Dibçekdeki susamış menevşeyi suladım.

Arzularımı, umutlarımı

İlme-ilme bir çiçek halıya dokuyub ayakdan serdim.

Size sesleniyorum tüm hatıralar

Bu yuvanın başına döne-döne

Ayakta kalın hep.

Çooook umutluyum!

Aynanın yerinde yuvamızın resmini asıbda çıkıyorum…

Döndüyünde söyleyin

O boş karedən assın aynanı

Hasretlim…!





Azad
ə Novruzova
www.kafiye.net