İÇİMİZİN NİNNİSİ


Gün gelir, içimizin dehlizinde ,

Dar vakitte aranan yolların

Derin yorgunlukları kalır.

Durup duruluruz .

Ve dinlerken kendimizi,

Biraz geçmiş biraz da gelecekte buluruz.

Sarılır yüreğimiz,

Sararan takvim yapraklarına.

Hayal olur ömrümüz ,

Yol boyu kır çiçekleri gibi, yayılır zamana.

Papatyalar,

Masada vazoya sıkışır…

Alkış tutarken mevsimler,

Eskir yüzümüzün çocuk gülüşü.

Gökkuşağı ebrulisinde kalır,

Bitimsiz baharların mor düşü..

Bakışlar,

Her gidişe bir ezgi söyler.

Suskunlaşır soluğumuz.

Gün ışığı siner akşam vaktine .

Örter,

Kısrak sevişmeleri gece.

Kara kalem yazılır yüreğimizin defteri,

Uyudukca büyür

Büyüdükce uzar içimizin ninnisi. …



Fatma Gül Özcan

www.kafiye.net