Titrer kirpiklerim,


Gök gürültülü ırmaklar akar yüreğimden.

Bulut karasına boyanırım.

Kimseler anlamaz dilimden.

Sırf bu yüzden,

Her harfimi güneşten süzer

Yağmur sözlü şiirler dökerim kalemimden.

Herkesten herşeyden şiir toplar şairler.

Alına al moruna mormuş bilmez,

Yedi rengi yetmilyedi renge devşirirler.

Oysa şimdi ben şiire boyun bükmüş,

Çıtkırıldım bir kadın.

Saçlarımda bahar kokusu.

Susuz bir toprak gibi sek içiyorum aşkı.

Bir çift göz menzilinde savunmasız.

Öylece durdurmuşum zamanı.

Ne tedirginim ne korkak.

Tüm cesaretim de gücüm de aşktan

Açtım Avuçlarımı semaya

Bildim,

Her şey Hakdan

Duydum,

Söz ucumda sen

Gördüm

Senin olduğun yer cennet

Hadi,

Razıyım as şimdi beni yüreğinin mendireğine

nefesim nefesine emanet.



 Fatma Gül Özcan
www.kafiye.net