şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Anasız Ev Olmuyor
Vakti zamanında
elime bir kağıt parçası değdi o değiş…
Neden insan geçmişe saplanıp kalır?
bir süre sonra duyduğum sesler
tek bir kelimeye
tek bir emre dönüştü;
‘Uyu!’
Parmaklarımla kavrarken emaneti
heyecandan ters tuttuğum
üzerinde yazılıydı ‘Melek’ ismim
döndürmeden sözü diyorum peşinen
şu özlemim günbegün yaşanmakta
bakıp da görmeyi bilmeyen
neye baktığını anlatabilse
Rüya işte!
Yazmasının ucuyla silerken göz yaşlarını
anamı avluda ocağı yakarken buldum
üstündeki fistanın renkleri solmuş
yanında bir leğen hamur
belli ki bazlama yapacak
oklavayı bırakmadan
kollarının arasında
çocuklar gibi öpüldüm
Ne kadar uyuduğumu bilmiyorum
ve tekrar dalmışım
…Arnavut kaldırımı üzerinde
salına salına yürüyorum
kocaman kara gözlerim
ki insanı delercesine
uzun dalgalı saçlarım
arkamda kapkara sular gibi dalgalanıyor
…bir figüran şimdide içini döken
bacaklarını bükmüş
dizlerini çenesinin altına kadar çekmiş
ellerini de dizlerinin altından kenetlemiş
saçları kabarık
gözlerinde korku
Böyle karşımda görünce
var mı izaha zor kadınım
sözde hafif küfürlüyüm
ben,’Kader, ne yaparsın!’
gözümün nemi aynı şiir gergefinde
Bak ki anlamaz göz kapaklarım
bocalıyor kendi dilince keşkelerim
yakalamışken hüznü çocuk yüreğim
bağrımdan var git
git ki cümleme noktayı koyayım
Ahh ah olsaydı yanımda
ana kucağı… ya baba ocağı?
Sevdiklerimin üzerine soğuk toprağı yorgan yapar mıydım
cennete çevirirdim inan ki cehennemi
cismimi yoklara saydım
İyi ya! mana dünyası benimkisi
can candan ayrı sunmuş yinede buseyi
dolduramadı söz yaşları
sırça kasemde ödeşmeyi
Bir dakikada burukluk ve sevinç
insan tuhaf oluyor
hep bir eksik eteğe dökülüveriyor
kendi içinde büyüyor
vücut buluyor
siliyor varı yoğu
sonra mı
gözden kayboluyor
ortalıkta yoktun sırdım diyor
Laf aramızda
aşka bile tamah ederken
sinirimi bozan despotluğum
daha söz tamamlanmadan
tükürüğü suratıma yediriyorum
etrafıma bakıp kimseyi gösteremiyorum
hangi biriyle başa çıkacağım ki
üsteleyip durmayın!
Bana mısın demiyor bu asır
gelecek düğüm ilmek
tutarsızlığı ile diz boyu
gerdikçe geriyor bam telini
bir yalancı aranıyor baydı içimi
Demem o ki
düş kurmak güzeldir
ama düşleri yaşama geçiremeyince
düş kurmaktan yoruluyor insan!
İlknur Özgün Yıldırım ___15 Nisan 2015___ Salı
www.kafiye.net
Yorum Yapın