Affet beni,



Herkes gibi sevemem.

Hiçbir bilinene koyamam seni.

Yazmak dediğin ne ki?

Yazamam!

Çünkü

Harf değin sayılı, kelime dersen sınırlı.

Hangi cümleye koysam bende ki sen azalırdı

Sen ki uçsuz bucaksız…

Yalansız hilesiz.

Affet!

Olduğum gibi sevmeyi seçtim seni.

Zira,

Herkes farklı sever

Dillendirir

Renklendirir

Yani farklı inceliktedir.

Anlatmak dediğin ne ki

Ama ben anlatamam.

İçim yaban

İçim koca bir dağ

İçim sonsuz umman

Ve sana nice baksam

Yine de herkes gibi sevemem

Dilvermezin olurum inan.

Sıradan değilsin.

Başkalarından çaldıklarımla bizi anlatamam.

Şairmişim güya

şiir yazmak düşer elbet payıma.

Ama bilirmisin?

Kimi şairim der kimi şairliğini gizler.

Kalem kelama döner yazar yazmasınada

Kelam gözden düşerken

Söyle şairim diyeni önce kim anlar.

Affet sevdiğim herkes gibi sevemem seni

İnsan neye evrilirse onu tüketiyor.

Sevmek diyoruz ya hani,

Herkes en çok kendi için seviyor

Neyi yakıştırıp yazsam aşkın tanımına

İçindeki biz azalıyor.

Ben olduğumuz gibi seviyorum bizi

Anla beni!

Anla ve,

Bağışla……

Şimdi şairsem

satır arası susmak düşüyor payıma

Tüm mesele

Onca kalabalık arasında tamamlanmaksa bulurdum seni,

Yahut sen gibisini.

Çünkü böyle nefis çıkar kuldan.

Ve böyle başlar ya hep yaşamak adına

Aşk meşk heyecan…

Oysa İkimizde çok iyi biliyoruz,

bu yüzyılda

İnsan kayıp

İnsan ziyan.

Affet sevdiğim herkes gibi sevemem seni

Aklın yolu bin kalbin yolu bir.

Kaç kişi yi unuttuk

Dönüp gittiğinde sönüp bittiğimizde.

İnsan düşünüp severse düşürür öldürür.

Düşleyip severse döşünde büyütürmüş.

Değil mi ki gizimiz göğsümüzün orta yerinde süveyda,

Ömrümüz orda sırrı dökük içre bir ayna,

Allah şahit gerisini sayma.

Affet sevdiğim ,

Herkes gibi sevemem bağışla.

Ve şairin dediği gibi

Senden başkasına kör

Senden başkasına sağırsam

Yorma sorgulama

Herkes gibi sevemem

Anla beni anla ve bağışla.

Ruhumuzda güngörmemiş çiçekler açtıysa

Ay karşı kıyımızda durup

Yanıbaşımızda çağlayan gürül gürül aktıysa,

Söyle,

Hangi sevgi hangi aşk öpmez yanağımızdan…

Bak,

Dağa taşa ağaca toprağa

Hiçliğe boyun büküp

Niye sarılır insan.

Şiir deme bu satırlara

Yazmasam olmazdı.

İnsan böyle iyileşiyor

Herkese benzemeyince

Böyle hiçleşiyor.

Belki böyle dilleniyor kalem

İllede yazılsın dendikçe aşkın imlası

Böyle büyüyor yazılanlarda.

Affet herkes gibi sevemem seni

Aşk ki,

Karda yangın

Yangında Gül açtırıyorsa

Belki de böyle büyüdü sanılacak kalemin ucunda

Ve şimdi zeyd gibi sürmüşsem elimi toprağına

Zülayha gibi diz çökmüşsem

Affet sevdiğim seni herkes gibi sevemem

Rabbime sığınırım

ve bir tek söz çıkar dilimden sen

Yani MUCİZEM ….



Fatma Gül özcan



Aşk yazılıp okunması zor bir durumdur. Ve en güzeli RAĞMEN olanıdır.

Sevmeyi sevilmeyi bilen tüm güzel yüreklerin sevgi günü kutlu olsun.