Kim bilir



Ne derdi var âlemin

Âlem sessiz, şehir ıssız

Kimi yoksul, kimi hasta, kimi yalnız…

Kimi sevdiğine hasret

Sızmış yüreklerden

Şehrin puslu eteklerine

Buz mavisi yoğun bir kasvet




Mevsim kış

Mevsim soğuk, el ayak buz kesmiş

Ve tutturmuş bir isyan türküsü

Sislerden sıyrılan asi binalar

Göğe karşı

Dimdik

Elif elif

Her şeye muhalif…

Kimi yoksul, kimi hasta, kimi yalnız..




Kucaklamış sımsıkı

Kalan yeşilini iğneli çamlar

Toprak rengi gövdeleriyle orta yerde

Çırılçıplak ağaçlar

Tüttürüyor keyifle dumanını

Kızıl kiremitlerden

Ağır ağır yaşlı bacalar




Yalnız…

Yapayalnız gecelerin yıldızı lambalar

Ve uzaklara düşen soğuk bakışlar

Sade bir hareket var

Sessizce sağa sola kayan ışıklı arabalar

Sokaklar sessiz, şehir ıssız

Kimi yoksul, kimi hasta, kimi yalnız




Farkında mısın?

Bir yıl daha yaşlandı o güzel gözlerin

Ve tükeniyor gülüşlerimiz

Yüreklerimiz…

Yüreklerimiz işte bu şehir…

Şehir!..Oysa kimi ıssız, kimi sessiz, kimi yapayalnız..



Ergün BİLGİ

www.kafiye.net