şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
……. İndi oxunmur,səbəbini də bildiyimdən su-
sur,üz də vurmuram. Amma gələcəkdə böyük tirajla dərc ediləcəyini,oxunacağını da bilirəm.
Mənə təsəlli verən də budur.
Oxuyanların gözlərini yolda qoymuram.
Buyurun!
——————–
” Ə K S – S Ə D A ” – Böyük həcmli roman.
( İyirmi altıncl paylaşım )
***********************
– Əli əmi!
– Bəli,qardaşoğlu!
– Axı, demədiniz onu…
– Nəyi? – Əli təəccüblə soruşdu.
– Onu balkondan atmağınızın səbəbini nə cü-
rə izah etdiniz?
– Yolda rast gəldiyimi və evimizə dəvət elədi-
yimi dedim,qələbə münasibətilə boğazımızı is-
latmaq üçün. Guya əvvəlcə razı olmadı,mənsə
əl çəkmədim,getdik bizə.Manya stol açdı və bizi
tək buraxdı,vəssalam.
– Onu demirəm…
– Bəs nəyi deyirsən?
– Başına o oyunu açdığını nə cürə açıqladı-
nız?
– Sənə demişdim axı, şampan şüşəsi onların
yanındaydı. O əclafı atdıqdan sonra o şüşəni at-
dım zibil qabının altına,üstünü də başqa zibillər-
lə örtdüm. Sonra guya biz bir şüşə konyakı içdik
və bu anda da müvəkkil mənə sataşdı…
– Nə dedi guya?
– Sənə demişdim Tbilisidə xal hesabıyla məğlub olduğumu,yadına düşdümü? Manya da
onda düz bir sutka heç nə vurmamışdı dilinə,bu
da yadına düşdümü?
– Bəli.
– O hadisə düşdü yadıma. Dedim ki müvəkkil
ordakı görüşü bilərəkdən,pul üçün uduzduğumu
deyirdi ucadan.Və elə deyirdi ki,Manya bunu duymaya bilməzdi.Mənsə onun eşitməyini istə-
mirdim.Əvvəlcə müvəkkilin zarafat etdiyini zənn
etdim,amma onun dedikləri zarafata bənzəmə-
di.Guya ona bunu istəmədiyimi dedim,osa sər-
xoş olub,ağzına gələni deyirdi…Sən demə müs-
təmtiqə bu dediklərim də elə yerinə düşübmüş.
Manya da həmin vaxt düz bir sutka heç nə ye-
yib-içmədiyini ona deyibmiş.Müfəttişin bu hərə-
kətindən əsəbiləşdiyimi, ” hənək,hənək,axırı də-
yənək” olduğunu dedim müfəttişə.Sonda da ki bu, sən bilirsən.Amma bunları dedikdə,hələ onun öldüyünü zənn edirdim.Sağ qaldığını son-
ra bildim.
– Kim dedi onun yaşadığınl?
– Bunu məni dindirmə otağına aparan nəza-
rətçidən eşitdim.Bəxtimin kəsdiyini,müvəkkilin
ölmədiyini dedi və bunu da xüsusi vurğuladı ki,
ağlının əvvəlki kimi olacağı da şübhəlidi.Nəza-
rətçi bunu dedikdə sevinəcəyimi güman edib-
miş.Amma onun dediklərindən sarsıldım. O əc-
lafın sağ qalması bütün planlarımı alt-üst edə bilərdi,qardaşoğlu.Amma beyninə qan sızdığını,
hələ özündə olmadığını da eşitdikdə ümidimi üzmədim. O ölsəydi o zaman,heç sorğu-sual da
çox çəkməyəcəkdi. İşin gedişində bu da az rol
oynamadı ki, guya müvəkkilin gecə bizə gəlişini
kimsə görməyibmiş. Qonşularımız barəmdə pis
fikirlər deməmişdilər.Bunları sonra bildim,onda-
sa heç nə bilmirdim. Onda hələ Manyanın da nə
dediyini,necə dindirildiyini bilmirdim.
– Həmin gecədən sonra arvadınızı nə vaxt
gördünüz,Əli əmi?
– Üzləşdirmədə,bayaq demişdim axı.Manya
elə mən ona dediklərimi demişdi müstəntiqə.O
məni yaxşı tanıyırdı,bilirdi ki ölərəm,ancaq hadi-
sələri bizə bəlli olduğu şəkildə anlatmaram.Eh,
qardaşoğlu,bir də ki özləri istəmədilər bunu,yox-
sa bir qadından hər şeyi olduğu kimi öyrənmək
onlar üçün çətin deyildi.İşə də bir baş o əclafın
dayısı nəzarət edirdi.İstəmədilər,yoxsa belə iş-
lərdə heç bir təcrübəsi olmayan Manya kimi bi-
risi onlar üçün kimdi ki?
– Boks federasiyası tərəfindən müdafiənizə
girişən …
– Oldu! – Əli onun sözünü kəsib dedi, – Mə-
nim barəmdə müsbıt xasiyyətnamə verib,haq-
ımda da gözəl fikirlər söyləmişdilər…
– Elə bu qədərmi?
– İçkiyə az meyilli olduğumu,amma əsəbləri
min də yerində olmadığını demişdilər ki, bu da
dindirmədə yenə köməyim oldu.
– Onda bir yerdə işləyirdinizmi?
– Yox, onda bədən tərbiyəsi instutunda oxu-
yurdum,dördüncü kursdaydım.Müəllimlər də,tə-
ləbə yoldaşlarım da barəmdə müsbət fikirlər de-
mişdilər.Allah onlardan razı olsun.Bir də onlar nə edəcəkdilər ki,mən cinayət törətmişdim…Bir
də hər şeyin tez həll edilməsini mən özüm istə-
yirdim. Tələsirdim dörd divar arasına,anlayır-
sanmı? Hamıdan zəhləm gedir,heç kimi görmək
istəmirdim.Dünyada hamı gözlərimə o əclaf ki-
mi,Manya kimi görünürdü. Heç kimlə görüşmək
istəmirdim.Manyanısa heç görmək belə istəmir-
dim. Güllələnməyi onunla görüşdən üstün tutur-
dum.İstəyirfim ki hər şey mən istədiyim kimi ol-
sun,arvad haqq-hesabı olmasın arada.Uydurma-
mın yalana çıxarılmasından qorxurdum…
– Şübhə edirdiniz?
– Hə,bu hiss barəmdəki ittihamnaməni əlimə
alanadək də davam elədi,qovdu məni.Sonrası da səkkiz il…
Əli dayandı,nəzərlərini divardakı boks əlçək-
lərinə zillədi.Və Ağəliyə elə gəldi ki,çoxlarına adi görünən bu səkkiz rəqəminin arxasında bidən-
birə itdi,yox oldu bu kişi.”Səkkiz” rəqəminin əza-
bını təzədən çəkdi,ağrı-acısını yenidən daddı,ye-
nidən yaşadı.Üzünə bağlanan qapının nə xaxt
açılacağını barmaqlarını saya-saya gözlədi.O qapı arxasındakı vaxtsa başqa cürə ölçülürdü.
Dəqiqənin saata, saatınsa günə nisbətindəydi o
qapı arxasındakı vaxt ölçüsü.Kişi indi onları he-
sablayır,o qapı arxasındakı günlərini yaşayırdı…
– Əli əmi! – Ağəli dedi və onu xəyallardan
ayırdı.
– Bəli,qardaşoğlu.
– Bu səkkiz ildə yanınıza gəlmədimi Manya?
– Gəldi, – Əli kədərli bir vəziyyətfə dedi, – am-
ma onunla görüşməkdən imtina elədim,gətirdiyi
şeyləri də qəbul eləmədim.
– Niyə ki? – Ağəli təəccübunu gizlətmədi.
– Koloniya rəisinin müavini məni çağırdı,ar-
vadımla görüşməyimi,gətirdiklərini də qəbul et-
məyimi istədi.Xətrimi istəyir, mənlə rəftarında da yumşaqlıq,mehribanlıq vardı.Amma fikrim-
dən dönmədim,onu görmək istəmirdim.Bir saat
sonra nəzarətçilərdən hansısa mənə yaxınlaşdı,
bükülü bir kağaz parçası qoydu ovcuma.Açdım
oxudum.Manya yazmışdı:” Sənə sözüm vardı”.O kağızı çırıb atdım.
– Bir də gəlmədi?
– Yox,xasiyyətimi bilirdi.
– Nə deyəcəkdi,görəsən?
– Bilmirəm. Bunu çox fikirləşdim sonralar.
Amma bilmədim.
– Peşman olmadınızmı onunla görüşə get-
mədiyini üçün? Bəlkə onun deyəcəyi sözlər si-
zin əzablarınızı yüngüngüllədirəcəkdi? Axı,özü-
nüz də deyirdiniz ki,həmin gecə məsə femək is-
təyirmiş arvadınız sizə,elə deyilmi?
– Elədir,amma deyə bilmədi.
– Bəlkə elə o gecə deyə bilmədiklərini anlat-
maq üçün gəlibmiş?
-Bəlkə də…
– Sizcə dindirmələrin də,məhkəmə iclasları-
nın da istəyinizcə getməsi arvadınızın ürəyincə-
miydi,Əli əmi? Doğrudanmı,o sərbəstcə danışır
və duallara cavab verirdi?
– Sənə elə gələ bilər.Amma o ruhi xəstə kimi
danışırdı.Sanki sözləri də bir məngənə kimi çı-
xarırdılar boğazından.Danışarkən kimsənin üzü-
nə baxmırdı.Bir şey məni daha çox düşündürür.
– Nə,Əli əmi?
– Bir dəfə hakimin soruşduğu “Həmin gün
ilk dəfəydimi sizə gəlişi müfəttişin?” sualının cavabında o qəfilcə mənə sarı döndü üzümə baxdı,sonra da az qala qışqıraraq dedi:” Hə!..İlk
dəfəydi görürdüm onun murdar sifətini Kaş heç
görməyəydim!..”.Bunları dedikdən sonra da mə-
nə baxaraq ağladı.
– Bəlkə elə belə olub,Əli əmi? Arvadınızın bu
sirrin üstünü açmaq üçün yanınıza gəldiyinə
ianıram…
– Bilmirəm,qsrdaşoğlu,bilmirəm! Amma sə-
sində də,baxışlarında da bir qəribəlik vardı haki-
min o sorğuduna cavabda Manyanın…
– Bəli!- Ağəli onun sözünü kəsib,qətiyyətlə dedi, – O bizim bilmədiklərimizi deyəcəkdi həbs-
canaya gəişində o günü…
– Manya hakimə cavabı zamanı həmin gecə-
dəki kimi baxdı mənə.Nəsə demək istəyir,amma
deyə bilmədiyinə görə də samki ürəyi partlayır-
dı.Məmə görə susur,sözlərimdən çıxmaq istə-
mirdi,onda ona yazığım gəlirdi.Niyə qışqırmadı-
ğını,niyə qonşuları köməyə çağırmadığını hakim
ondan soruşduqda Manya alçaqdan,həm də çox qəzəblə dedi:” Çünki o əclaf ölməliydi!..”.Ha-
kim soruşduqda ki nə qazanırdın onun ölümüy-
lə,kömək çağırsaydınız,indi əriniz məhkəmə qar-
şısında da belə oturmayacaqdı sualına da onun
cavabı bu cürə oldu:” Ona görə ki,o ölməliydi!..
Ona görə ki, o əclafın ölməyini istəyirdim!.. O mənim ərimin tayı deyildi,ərimin şərəfini tapda-
maq istəyirdi…O murdarıydı,namərdiydi!..”.Ha-
kim soruşdu:” Ərinizin şərəfini taptamaq idtəyir-
di deməklə nə anlatmaq istəyirsiniz?”. Manya
dedi:” O ölməliydi,amma ölmədi! Ona görə ki,uğ-
runda ölümə belə hazır olduğum bir adama böhtan atır,onu ləkələməyə çalışırdı.Amma ləkə-
ləyə bilmədi,həvısi ürəyində qaldı.O ölməliydi.
Ölmədiyinə təəssüflənirəm!…”.
– Bunda bir iş varmış,Əli əmi!- Ağəli üz-gö-
zündən axan təri silib,dedi, – Sizə belə gəlmirmi?
– Manya bunu deyərkən zaldakıların üzünə
baxsaydın,qardaşoğlu! Orda oturanların çoxu
ona əsil bir qatil kimi baxır,nifrətləri də gözlərin-
dən süzülürdü.Manyasa onlra fikir vermirdi.Mə-
nə elə gəlirdi ki,Manya nəsə demək,anlatmaq is-
təyir,amma mənim xətrimə də susur…
– Görən,nə demək istəyirmiş?- Ağəli dözmə-
yib,onun sözünü kəsdi.
Əli nəzərlərini pəncərəyə dikib,susdu. Ağəli-
yə elə vəldi ki, o indi məhkəmə zamanı keçirdiyi
anları yaşayır,Manyanın hakimə dediyi o sözlə-
rin mənasını arayır və onun baxışlarında açıq-
aşkar bir peşmançılıq vardı.Nəhayət dedi:
– Bilirsən,qardaşoğlu, o gecəni fikirləşəndə başqa şeylər də gəlir beynimə.Sənə necə deyim
nə fikirləşdiklərimi? Anlaya bilmirəm.Bilirsən nəyi?
– Nəyi,Əli əmi?
– Mənə elə gəlir ki Manya o gecə yataqdan
sıçrayıb qalxdıqda məndən çox o əclafın öz ya-
nında olduğuna təəccüblənir və bunu heç cürə
ağlına sığışdıra bilmir.Sənə demişdim,mən onu
əzişdirəndə birdən elə bildim ki,Manya sevinir və özü də mənə kömək etmək istəyir…
– Bunu belə başa düşə bilmərikmi ki,doğru-
dam da Manya bundan xəbərsizmiş?
– L barədə də fikirləşmişəm.Çox fikirləşmi-
şəm.Axı,o əclafın mənim evimdə nə işi ola bilər-
di ki? O evin qapısı bir nəfər tərəfindən onun üzünə açılmalıydı,ya yox?.. Bəs şampan şüşəsi?
Manya bircə dəfə də mənlə içməmişdi.Heç mən
özüm də bunu istəməzdim.Hər bir ehtiyat üçün-
sə soyuducuda konyak olardı fəsadüfi qonaqlar
üçün… Yox,qardaşoğlu,yox! Bu iş zorla ola bil-
məzdi,Manya bilərəkdən emmişdi mənə xəya-
ti,xəyanətin buynuzu olmaz ki!..Ola bilsin,bayaq
sənə dediklərim də hamısı bir əfsanə,boş bir nağılmış…
– Nə yəni?- Ağəli şübhəli baxışlarla soruşdu.
– Onlar da yəni…Nə bilim “gözümə belə gö-
ründü…” , ” Mənə belə gəldi…”, daha nə bilim nə
oldu…Hamısı havayı şeyiymiş,özümü aldatma-
ğıymış.Bəlkə elə Manyanın mənə demək istə-
dikləri də boş şeymiş…
Ardı var.
MƏZAHİR İSGƏNDƏR
www.kafiye.net
Yorum Yapın