Көрө алдыңбы махабаттын бейишин,


Көрө алдыңбы махабаттын бейишин,
Көл үстүнө ак куулардын келишин.
Сага, мага таандык болчу көрүнүш,
Баш тартканбыз ачпай туруп эшигин.

Эки башка жолдо бардык түтүнгө,
Тандап алып айлансак да бүтүнгө.
Бири кемдей толбой турду дүйнө-ай,
Татымдары арзыбады өмүргө.

Күйүп өчкөн маңдайымда жылдызым,
Куштар элем издеп таппай ый-муңум.
Катуу жааган жамгыр, өткүн өңдөнүп,
Кайра жанбас өмүрдөгү бир шамым.

Нускайым Манкушева Манкушева
www.kafiye.net