Ah! O Ümit Güneşi!..

Sevinçli bir sabahın rüyasına dalmış;ümit güneşinin üzerime içinde biriken bulutlarını dökmeye hazırlandığını henüz anlamamışım.


Oysa her şey gece gerçeğe dönüşmüş, kalanların siyahlara bürünen soluk ışıkları gibiydiler.Uykumdan tamamıyla sıyrılamamış, mahmurluğu yüklemiş ruhuma mahsus acılıklar.Tatlılıklarsa dağılmış içime üzerimde bir sema geceden kalma. Okşanırken gözlerim belli belirsiz bir peri alayının kanatları dalgalanır, hava ve hayalden kalansa sisler içinde bir yabancı.

Ayrılık sedası,

Istırap iniltisi,

Özlem inlemesi derken

Bir ümitle cevabı bekleyen, beyaz gülüşü hâlâ görünürde.

Heyecanım gölgeden ve hayalden birdenbire belirsizlikten sıyrılır. Verilen bir karar bütün bu hayaller dizisine son verir,rüyadan uyanırım etrafıma bakınır, bozulmasın diye taze bir hayatın Canlığıyla tutuşurum.O vakit hatırlarım ismimin yavaşça fısıldandığını.



İlknur Yıldırım

‌26 Ağustos 2021

‌İzmir’den…

www.kafiye.net