Gecenin Köründe Şiir Yazarsan




Hep bir acizliğin, haykırışın sessiz nidasıydı

İlk ses/leniş ilk heyecan

Ruhuydu sözcüklerin nefesiydi iki ayrı mevsimin

Samimiyet yuvasıydı koca şairin

Yüreği vazoda susuz kalmış çiçek gibi boynu bükük

Ta ki özleten kalemin yeni bir şiirle dönüşüydü.




Yansımasıydı; kardeşiydi, anasıydı, babasıydı yorumlarken

Cesurca yeni dünyaları duyurmaktı

Uzak diyarlardaki kırlangıçlara sınava hazırlanmadan

Şiirle olan yolculuğun üşüyen aç kalmışlıklarıyla

Uykusuz kaldım bu gecede üstat!



Herkes evine dönecek yürek sesim

İyi ki varsın yoldaşım, arkadaşım,dostum

Değer kattın sayfama selam yaralı yüreğine

Biz kendimizi kaf dağında gören kalemlerden değiliz

Sevelim

sevilelim

yaşayalım

yaşatalım ..




İlknur Yıldırım___ 07.12.2014___
www.kafiye.net