İsimsiz Şiir




Ruhun kurumuş bahçeleri;

Cümleler arasında anlatı oluşturur

Kaç yeminleri bozar dudaklar özleşince,

Belleğinde olmasaymış boşluğun!..




Her şeyden çok aşkın tuhaflığı;

Algısında hep bir anlam kaybı

Özleşi mi çekti gerçekliğine?

Her şeye varım derken,

Hiçbir şeye yok dedirtti.




Bilinmeyen bir ülkenin gökyüzünde

Doğrular ve yalanlar arasında,

Kendilik kaygısı taşırız.

…

Acı ve de tuhaf hayaller aranıyor..

Üzerimizden tersini çıkarabilse hayat!

Patlayacak yakın bir zamana,




Pembe beyaz tomurcuklar

Üstümüzde binlercesinin fısıltısı

İyiliğin yüceltdiği,

Kötülüğün öteleyemediği

İnsani ,

Birilerine benzer yalnızlığı.




Ki aynı evde aynı masada

Karşı karşıya otururken

Ne sen ne ben hatırlayacağız

İçinde filizlenmiş buz yeşili yapraklar,

Onlardı habersiz rengarenk çiçekler

Tam kalbin üstünde

Hiç bitmeyecek düşe dönüştüler.





İlknur Yıldırım

12.07.2018

İzmir’den…

www.kafiye.net