KORİDOR





Yüreğimde uçmayı düşlerken kelebekler

Sınır karakolları gibi tetikte bekler

Çürümüş belleğimi kürtaj etse de ebe

Gel gör ki bu hudutsuz aklım isyana gebe




Boynuma dolandıkça kaderin ağ yuları

Günden güne köreldi sezgimin duyuları

Taşa çaldım rezilce yuvalanan kör bahtı

Çünkü körpe umutlar benden daha bedbahttı




Bu dünyanın rahmini ele geçiren gürûh

Kan gölüne çevirdi, toprağa düşerken ruh

Gözleri kor tanesi Ortadoğu gibiyim

Mavzere pusulanmış kin bloğu gibiyim




Bir elimde yeryüzü, bir elimde gökyüzü

Benliğimi ürpertir cesetlerin ak yüzü

Tüm dinlere anlatsam kendimde gördüğümü

Tâbir etmek yerine pekiştirir düğümü




Her gece aynı ipe çekilirken düşlerim

Sabahın seherinde suyadır dönüşlerim

Denizi hayal eden bir balığım Fırat’ta

Oysa bütün gerçekler çırılçıplak sıratta




Her doğum bir ölümdür, ölümü yaşatan em

Tâ Âdem’den bu yana çözülmedi bu gizem

Esrarını gizliyor arafta sır misali

Keşfi mümkün olmayan kayıp asır misali




Ağır düşüncelerim al toprağı delerken

Tohumlarım çatladı cismimi irdelerken

Şimdi bir bilinmeyen denklemin doğumuyum

Hayatın boynundaki kordonun boğumuyum



Sibel Orcan ( Maralı )

08/06/2021-Manavgat / Antalya
www.kafiye.net