CANI GÜL EYLEDİM




İçime sığmayan bu dünya benim

Bu duygu, bu kaygı, bu hülya benim

Uçmayı öğrenen kanarya benim

Efkârım hâlimdir, bulunur derman




Gözeten kollayan Rahman’dır, Rahman

Hangi dağ eteği düzlüğe varmaz

Hangi göz ufkunu sabırla yarmaz

Hangi ruh kendini onarıp sarmaz




Ömrüme yağanın haşmeti yaman

Üstünden gelecek zamandır zaman

Her heves yetmiyor kalpte desene

Nefes ki isyankâr bazen düzene




Canı gül eyledim batan dikene

Kor düşse yüreğe yansa da orman

Hazanın müjdesi nisandır nisan

Dil imiş meğerse döndüren dolap




Belaya saplayıp bulur muhatap

Sükûtsa kahreden en güzel cevap

Şüphesiz kızdığım falanla filan

Kalbimi titreten yalandır yalan




Yıldızî nazarın güzel açana

Eğilip hürmetle arktan içene

Bir tayın yelinden gölge seçene

Savurup hüznünü yoran yıpratan

Gönlümün yaylası vatandır vatan…




Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net