şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Ovunmayan həsrət…ŞƏHİDİM!
Səhər -səhər idi. Bir sarı
donlu gəlib, kəsmişdi qapımızı. Götürüb apardı… Addımların irəliyə, baxışların
geriyə çəkirdi səni…
Bu bayram qoşa butalı
kəlağayı alacaqdın … Eynən nənəm kimi, qaşbənd, vurub, yaşmaq tutacaqdım… Qoşa
butalı kəlağayı tutub gözüm…hardasan?
Bir yaz görüm necəsən?
Yarıcanım hardasan?
Sağım, solum, bütünüm,
Sənsiz elə darıxdım.
Dolanıram başına
Dörd divarın səhərdən.
Gələn-gedən nəfəsim
Yenə səssiz pıçılda
Gecənin qulağına.
Səni çox istəyirəm,
Mehribanım, əzizim.
Yatmamışam gecəni
Oturub səhərəcən
Adını zikr etmişəm
Dilim ucu qabardı.
Səhv-düz, tələm-tələsik,
Qara-qura eybi yox.
Eləcə yaz ki, sağam.
Canım, gözüm, əzizim.
Bağışladığın güzgü
Əlimdən heç düşməzdi.
Dünən salıb qırmışam,
Topalayıb yığmışam,
Bərk sıxıb saxlamışam
Ovucumun içində.
Qorxuram küsər, gedər
Bir ömür xatirələr…
Ayım, günüm, əzizim
Yarıcanım hardasan?
Köhnə şəhər, dar küçə
Külək, sazaq, dörd divar.
Yolun hansı yanadır?
Ordan boylanım sənə
Sağım, solum, bütünüm
Yarıcanım hardasan?
Göy üzünü yenə qara buludlar
alıb. Dünya kir-kirə kimi, başıma dolanır. Əzir, doğrayır düşüncələrimi bir
buğda dəni kimi. Qıymır bir ovuc torpağı mənə, qarışım ona, cücərim bir bahar
yolunun üstə…Yollardan ha soraqlaram, hara apardı səni? Bilirsən, küləklər necə
sərsəri əsir küçəmizdən…? Yağışlar da kəsib-kirimir, bəxtsiz gəlin kimi,
gözünün mitiyini tökür o gün bu gün…
Yavaş-yavaş geyim-keciminidə
ortalıqdan yığışdırırlar…Bir cüt ayaqqabın qapımızın girəcəyində gözü yolda
qalıb… Şəkillərini bir-bir gözdən itirirlər…
Xəbərin varmı? Pəncərəsi
cilik-cilik olub küçəmizin… həsrət-həsrət baxışlar boylanır gözlərindən….
Keşkə… keşkə geri qanrılasan, dönəsən gəlməzindən… Gözlərimdən boylanan qırmızı
qərənfillər ağlamaqdan yorulub…Yolun kəsə başından, qanrılasan geriyə… Sənsiz
ömrüm tez bitə…Tez gələsən…tez… Ünvansız məktublarımı poçtalyon geri
gətirir…Eh…hardan bilsin, nə can yanır bu odda?
Nə səsin var, nə də sorağın… Eh…səni məndən alan…. Nə olar, fələyin çərxin çevir… Göyün üzün aç, ALLAH! Çiçəklər gülümsəsin günəşə sarı…Bəxtinə gün çıxsın, uman, küsən könlümün!
Deyirlər o tayda durnaların
köçü başlayıb… Sən gedəndən bir dəstə durna teli topalamışam. Tək-tək
əzizləyib, gecədən ta sübhəcən ümid göyərdirəm. Elə ki, gün dönür, gözlərim
zillənir yollara. Hər qaraltıya sevinirəm. Ümid üzülmür ki, bilirsən… yenə
gözləyirəm və hər gün beləcə gözləyəcəm ta sən gəlincə!
Sən uzun yolların yolçusu
oldun. Yuxun uydurduğumuz nağılların qonağıdır. Sevdan doluxsunmış bir gözəlin
gözlərindən boylanır dünyaya…. Artıq çox uzaqdasan. Minlərlə kilometrlər
uzanır aramızdan. Yüzlərlə yol dirəkləri boylandıqca gözlərimi qaraldır.
Yaşanıb, bitənlərin Notr-Damısan. Ağrın canıma, tüstün gözlərimə dolub…Sən
unudulan deyilsən! Vətən torpağından cücərən hər çicəkdə sənin ətrin duyulacaq,
ŞƏHİDİM!
Azadə Novruzova
www.kafiye.net
Yorum Yapın