Davasın sevdim..!


Ruhumla şeirə sarıldım yenə,
Hər sətri , misrası səni andırır.
Özünü yenməyi bacarmayanlar,
Kimsələri deyil , özün yandırır.


Qüruru eşqindən böyük olanlar,
Təkliyin möhürün daşıyanlardır.
Səsinə sarılıb, xəyal quranlar,
Dünyasın içində yaşayanlardır.


Məni bu ” yagmura” tutulanda gör.
Düzüldü varaga söz , istəyimcə.
Ürəyim boşaldı ,göz yaşı tökdüm,
Ruhum təzələndi öz ürəyimcə.


Varlıgın çox şeyi dəyişdirmuşdi,
Havalı könlünün havasın sevdim.
Heç də acımadın, bagışlamadın,
Eşqi bayraq edən davasın sevdim .


Bir nəgmə yarandı, notları həzin.
Dinlə, dinlədiyin qədər ömürdü.
Məni də kövrəltdi… kövrəldi özü,
Bu yangının sonu sönmüş kömürdü.



4 .3. 2021.

Xuraman Camalqızı
www.kafiye.net


Davanı beğendim..!


Yine ruhumla sarıldım şiire,
Her satır, bakır seni hatırlıyor.
Kendini yenemeyenler,
Kendini yakar, kimseyi değil.


Gururu sevgisinden büyük olanlar,
Yalnızlığın mührü taşıyanlardır.
Sesine sarılıp hayal kuranlar,
Dünyada yaşayanlar.


Bu ′′ yağmur ′′ yakalandığında beni gör.
Kelime doğru, keşke.
Kalbim bomboş, göz yaşı döktüm,
Ruhum kendi kalbimde yenilendi.


Servetiniz çok şeyi değiştirdi,
Serin kalbinin havasını seviyorum.
Acıtmadın, affetmedin,
Sevdayı bayrak yapan kavgayı sevdim.


Bir zenci ortaya çıktı notları sindirin
Dinleyin yeter ki dinleyin.
Ben de üzüldüm… o da üzgün,
Bu yangının sonu kömür çıktı.


4 .3. 2021.

Xuraman Camalqızı
www.kafiye.net