KÜL__



Gittin, gölgeni alıp özden ayrı öteye
Sükûtun ocağında söndü en son yanan mum
Gittin, melal yığarak dağınık bir sineye
Yakub’un sabri bende beklemek kadar masum

Susarım, suskunluğum geceler kadar koyu
Mütebessim çehrede ahvalimi arama
Susarım, küskünlüğüm sürer bir asır boyu
Gözyaşım bitse bile sonum ilhamdır gama

Gittin, takdir buyurup yüreğe çekip perde
Her hamlende vurulan bakışa düştü gurbet
Gittin, yıldızlar söküp bünyeyi koyup derde
Serde yangın telaşı, külündeydi garabet

Susarım, içten çözüp gönül prangasını
İşlenmemiş günaha tövbe katmamak için
Susarım, görmek için çağın kasırgasını
Yaşayan bir dimağa düğüm atmamak için…



Nezahat YILDIZ KAYA

www.kafiye.net