Озарбайжонлик ёзувчи дўстимиз Абил Хасанов ҳикоясини Туркиялик шоир ва ёзувчи Юсуф Аслан Бей афанди билай ўзбек ва турк тилларида таржима қилдик.

“Сенсиз сен билан”

Биз бу хонадонни ёқтириб олган эдик. Қанча орзу-ҳавасларимиз бор эди: бу уйга келин тушириш, бу уйдан қиз узатишни орзу қилардик. Афсуски, бу орзуларимиз армон бўлиб қолди. Вақтлар келади, ўғлимиз уйланади, қизимиз келин бўлиб бошқа хонадонга кетади, афсуски, сен ҳеч қачон қайтмайсан. Ҳар гал уйга келиб, эшикни очиб ичкарига кирганимда, кўзларим сени излайди,қани мўжиза юз берсаю, яна аввалгидек сен мени кутиб олсанг. Лекин ҳар сафар қаршимдаги деворга осиғлиқ,кулимсираб турган суратингга қарайман-одам нималарга кўникмайди?!

Йиллар ўтади, мен ўзгара бошлайман, сен эса ҳар доим ёш холингча қоласан. Юзингга ҳеч қачон ажин тушмайди, сочингга ҳеч қачон оқ тушмайди. Хоналарга нимани қандай қўйган бўлсанг шундай турибди, мен ҳеч қачон, ҳеч кимга ашёлар жойини ўзгартиришга руҳсат бермайман. Сен билан бирга ўтган кунларим хотиралари мени ёлғиз қолдирмайди, йиллар сени мендан узоқлаштирсада, мен сенга янада яқинлашаман.

Мен ўша кунни ҳеч қачон унутолмайман: мен ишда эдим. Бирдан уйдан қўнғироқ бўлди: “дада, бизнинг кичкина синглимиз анчадан бери йиғлаяпти. Онам ётибди, на уни уйқудан уйғота оламиз,на чақалоқни юпата оламиз.” Тезроқ келинг”,нима қилишни билмаяпмиз:-деди қизим йиғламсираб.”Мен уйга қандай етиб келганимни билмайман, болани олиб бағримга босдим ва сен томон келдим. Не кўз билан кўрайинки, сен абадий уйқуга кетгандинг. Кўзларингдан бир неча томчи ёш оқиб, ёноқларингда қотганди.Болаларнинг уччаласи ҳам йиғлашарди.

Орадан йиллар ўтди.Қанчалик мушкул бўлмасин болаларни вояга етказяпман. Кичкинтой ўғлимиз ҳар кеча мендан эртак айтиб беришимни сўрайди:- Дада, менга эртак айтиб беринг.Шундай эртак бўлсинки,онам ҳам у ерда бўлсин,мен ҳам.У бошқа, болаларнинг онаси каби,мени болалар боғчасига олиб борсин ва болалар боғчасидан олиб келсин дер эди. Мен ҳам унга турли эртаклар айтиб берардим, у эса эртакларни тинглаб, ўз онали дунёсини кашф этиб ухлаб қоларди.. Ҳар кеча тушларимга кириб, болаларга боқасан ва тезда қайтиб кетасан. Мен бир марта қийинчиликларга чидай олмай уйланмоқчи ҳам бўлдим. Ўша дам сен яна тушимга кирдинг:-“Ёнимда жой йўқда,бўлмаса болаларни ҳам олиб кетардим.”-дединг йиғлаб. “Ўша кундан эътиборан,мен бу мавзуга чек қўйдим. Мен сенсиз ҳам, сен биланман. Доим ёнингда бўламан!

Абил Ҳасанов

Озар тилидан Гулзира Шарипова ва Юсуф Aслан томонидан таржима қилинган

“Sensiz seninle”

Bu daireyi seninle sevdik, kaç tane hayalimiz vardı: Bu eve bir gelin getirmek, bu evden bir kızı taşımak. Heyhat, bir rüya olarak kaldı. Oğul evlenecek ve kızı taşınacak, maalesef asla geri dönmeyeceksin. Kapıyı her açıp içeri girdiğimde gözlerim seni arıyor, keşke bu bir mucize olsaydı, yine de benimle tanışırdın. Ama önümdeki duvarda asılı olan resme gülümsemeye her alıştığımda – bir insan neye alışmaz?

Zaman geçiyor, ben değişiyorum ve sen her zaman genç olacaksın. Yüzün asla kırışmayacak, saçların asla dökülmeyecek. Odalara her ne koyarsanız aynı kalıyor, kimsenin yerini değiştirmesine izin vermiyorum, günlerim beni yalnız bırakmıyor, yıllar sizi benden uzaklaştırırken, size yaklaşıyorum.

O günü asla unutmayacağım: İşteydim Aniden evden bir telefon geldi: “Baba, küçük sincabımız uzun süredir ağlıyor. Anne de uyuyor, bebeğin sesini kesemiyoruz, anneyi sincapla uyandıramıyoruz. Çabuk gel, ne olacak! ”Kızımız ağladı, eve nasıl geldim bilmiyorum, çocuğu kucağıma aldım ve sana geldim. Sonsuza dek uyuyordun, gözlerinden birkaç damla gözyaşı aktı ve yanaklarında kurumuştu. Üç çocuk da ağlıyordu.

O zamandan beri yıllar geçti, çocuklarımı zorlukla yetiştiriyorum, en küçük oğlumuz her gece benden bir hikaye sordu: -Baba, bana bir hikaye anlat. Öykü anlat ki annem orada olsun ben de öyleyim. Diğeri, tıpkı çocukların annesi gibi beni anaokuluna götürüp anaokulundan getiriyor. ” Ona çeşitli masallar da anlattım, o da bu masallarda uyudu, kendi annesinin dünyasını yarattı.Her gece hayallerime geliyorsun, çocuklara bakıyorsun ve çabucak gidiyorsun. yoksa çocukları alırdım. ”O günden itibaren bu konuyu kapattım, sensiz bile seninleyim! Hep seninle olacağım

Abil Hasanov.

Çeviri: Gulzira Sharipova ve Yusuf Aslan

“Sənsiz səninlə “

Bu mənzili səninlə bəyənib almışdıq.Nə qədər arzularımız vardı: Bu evə gəlin gətirmək,bu evdən qız köçürtmək. Heyhat, arzu olaraq qaldı. Oğul da evlənəcək, qız da gəlin köçəcək.Təəssüf ki, sən bir də qayıtmayacaqsan. Hər dəfə qapının kilidini açıb içəri girərkən gözlərim səni axtarır.Kaş möcüzə olardı ,yenə əvvəlkitək sən məni qarşılayardın. Amma artıq hər dəfə qarşıma divardan asılmış şəklindən gülümsəyərək çıxmana öyrəşmişəm – insan nələrə öyrəşmir ki?!

Vaxt gedir,mən dəyişirəm, sən isə həmişə gənc qalacaqsan. Üzün qırışmayacaq, saçlarına dən düşməyəcək heç vaxt. Otaqlarda nəyi hara qoymusansa elə də qalıb.Heç kimi qoymuram əşyaların yerlərini dəyişsin.Sənli günlərim məni tək qalmağa qoymur.İllər səni məndən uzaqlaşdırdıqca mən sənə daha da yaxınlaşıram.

Həmin gün heç yadımdan çıxmaz: İşdə idim.Birdən evdən zəng gəldi:-“Ata, balaca qaqaşımız bayaqdan ağlayır.Ana da yatıb, qaqaşla nə balacanın səsini kəsə nə də ananı oyada bilirik. Tez gəl, nə olar!:”-qızımız ağlayaraq dedi.Mən evə necə gəldiyimi bilmirəm.Uşağı qucağıma alıb sənə tərəf gəldim. Sən əbədi yuxuya getmişdin.Gözlərindən isə bir neçə damcı yaş axaraq yanağında qurumuşdu.Uşaqların üçü də ağlayırdılar.

Həmin vaxtdan illər keçib.Çətinliklə də olsa uşaqları böyüdürəm.Kiçik oğlumuz hər gecə məndən nağıl istəyirdi: -Ata, mənə nağıl danış. Elə nağıl danış ki, anam da orada olsun, mən də.O biri uşaqların anası kimi məni bağçaya aparsın,baxçadan gətirsin.”-deyirdi. Mən də ona cürbəcür nağıllar uydurub danışırdım.O da bu nağıllarda öz analı dünyasını yaradaraq yuxulayırdı.Hər gecə yuxularıma gəlib uşaqlara baxaraq tez də gedirsən.Bir dəfə çətinliklərə dözməyib evlənmək də istədim.Sən yenə yuxuma gəlmişdin.Ağlaya-ağlaya:-“Yanımda yer yoxdur, yoxsa uşaqları da aparardım.”-dedin.O gündən bu mövzunu bağladım.Mən sənsiz də olsa səninləyəm! Həmişə səninlə olacam!

Əbil Həsənov.

Əbil Həsənov.

Yusuf Aslan