Vakt-i hazan


Yine mevsim son bahar bak geldi vakt-i hazan
Sarardı dalda yaprak ne sır yeter ne izan!
Önce bir selâ sesi, ardından kutlu ezan!
Çağırıyor musalla gel der makbere işte,
Duaya açık eller vuslata yönelişte!


Her ne işle uğraşsan inandım hepisi boş
Elbet geçmiştir ömür; yarı üzgün, yarı hoş
Daima kurgulanır gündüz hayal, gece düş
Söylüyorum kendime dinlemiyor her defa
Kim sürdü şu dünyada sende süresin sefa!


İçine sığmaz bazen içindeki kaygılar
Tavan yapsada her dem sızı denen duygular
Yer yansa, gök çatlasa bildiğini uygular
Muzdarip kalır insan bir yere kaçası yok
İki dünya arası birinden geçesi yok!



Leylican
Leyla Yıldırım
www.kafiye.net