GÖZLERİN


Isırgan otunu gül sandığında
Ufka doğru bakar donar gözlerin
Güzel günlerini her andığında
Sanki kor ateşte yanar gözlerin


Vuslatın adını unuttun çoktan
Ayıramaz oldun karayı aktan
Bilirsin ki her şey elbette Hak’tan
Bu yüzden isyanı kınar gözlerin


Çileymiş, hasretmiş hayatın aslı
Siyah bir perdeyle kapattın faslı
Ne bir Şirin oldun ne de bir Aslı
Hala seni neden sınar gözlerin


Bir anlık zamanın yıldan farkı yok
Yolun sırat olmuş, kıldan farkı yok
Süzülen yaşların selden farkı yok
Akar gece gündüz pınar gözlerin


Kaderin, depremin fayın içinde
Menzilin döşenmiş mayın içinde
Bu kadar yıldızın ayın içinde
Gider karanlığa konar gözlerin


Ömrün noktalanır Birgün gülmeden
Mutluluk nasıldır, nedir bilmeden
Şu fani dünyadan murat almadan
İçin parçalanır, kanar gözlerin



Birgün Tekin
www.kafiye.net