“Kadınlar Size Allah’ın Emanetidir.”
Hz. Muhammed (sav.)

Elli beş yılda çok hor kullandığım, hiç iyi koruyamadığım, hiç yorulmayacak, isyan etmeyecek zannettiğim tüm bedenim gibi, artık ciddi alarmla, tuşlara basmakla bile acı veren ellerimi de ancak çok elzem işlerde kullanmam zorunlu hale gelmiş olsa da, üstelik pek tatsız bir konuda uzandığım yerden yazmadan edemeyeceğim.

Tatsız konu kadınlar üzerindeki erkek zulmü…
Bu gün hastanede sıra beklerken, bir erkeğin karısına zulmüne tanık olduk. Yaklaşık on kadındık. O kadar kadını bir arada görünce dengesini kaybettiği için mi egosu tavan yaptı bilemiyorum. Birden karısına hakaret etmeye, aşağılamaya başladı adam.

Zavallı kadının zaten evlerinde de farklı davranış, sevgi görmediği, yoksunluktan kendini yemeye verdiği, ya da stresten hormonal dengesinin alt üst olduğu göstergesi tombul bedeni, derin kederler akan, oldukça saf olduğu çok belli olan çocuksu yüzünden çok bariz okunuyordu.

Onca insanın içinde aşağılanmasına, hakaretlere uğramasına tepki veremediği gibi çaresizce çocuk gibi içini çeke çeke ağlayışını görünce kontrolümü yitirdim.
Yanımdaki kadınların yüzlerine baktım tek tek. İçimden geçen biz on kadın birlik olup bu aşağılık adamı bir güzel dövmeliyiz düşüncesi idi.

Diğer kadınların yüzünde tepki bile görememek hepten çıldırttı beni ve tasavvuftaki hiç bir tecelliye karışma, tepki verme, sükunetini koru gibi bütün kuralları ihlal ederek adamı çirkin davranışından ötürü bir güzel azarladım. Kalkıp pataklamamak için de zor tuttum kendimi.

Adam hiç beklemediği sert tepki ile şaşkın ne diyeceğini bilemedi. Kadının yüzünden bir hemcinsinin kendisinin durumuna üzülüp savunması, hesap sorması, tepkisini göstermesiyle yanaklarını al al eden tanımı çok zor duygular geçti.
Daha yapıcı olma çabasıyla sevgili peygamberimizin “Kadınlar size Allah’ın emanetidir.” hadisini hatırlatsam da adam da Allah korkusu falan yoktu ki!

Olsa zaten kadınının, çocuklarının annesinin gönlünü kırmayı düşünemezdi bile.
Adama hesabı sorulur bir gün dediğim an kendi hatıralarımdan beni günlerce ağlatan biri geldi aklıma. Belki hoş değil ama bu ibret olması bakımından yazılması gerekenlerden. Özel olmaktan çıkması gerek işe yaraması için.

Çok şükür fiziksel şiddete Rab’bim izin vermemiş olsa da çocuklarımın babası da maalesef başkalarının yanında da olmak üzere kötü davranır, çok üzerdi. Bir sabah uyandığımda yanımda kan ter içinde bunalmış, inler, titrer halde gördüm. Kabus mu görüyorsun diyerek uyandırdığımda korku içinde bana sarıldı ve bir süre sonra kabusunu anlatmaya başladı.

Elbette yüzünü görmemiş fakat yüce Allah’ımız sabaha kadar sorguya çekmiş kendisini. “Ben onu sana emanet ettim, ona niçin kötü davranıyorsun? ” demiş. Neler hissettiğimi anlatmak çok zor. Belki de maneviyata yönelişim, o tarihten sonra adım adım değişerek bambaşka bir insan oluşumda bu olay en büyük etkendi.

Eşlerine, kızlarına, sevgililerine hatta annelerine kötü davranan tüm erkeklere ibret olsun. Asıl hesap günü halleri bu kabustan çok daha zor olacak mutlaka. Bir gün hiç ummadığınız bir anda alınıverirler de belki elinizden. Emanete ihanet etmeyin lütfen…

Kadınlar çiçektir, çiçekle bile incitilmemelidirler…

Adevviye Şeyda Karaslan

06 Ağustos 2017
Not: Yazı eski. Şu an gayet iyiyim şükürler olsun.
Hayırlı sabahlar. Sevgiler…

www.kafiye.net