Adam

Bu tahminsiz havada;
durgun yumrukların yüreğin çoştu
sanki gökyüzünde uçan bir kuştu

Uçar bir gün
açar ve uçar
varoluş amacı için ille de uçar.

Tutmuş bir elinde Şarab-ı ikram

simândan dökülür aynalar
simân bir rıhtım kenarı
sönmüş bir ateşten daha yumuşak

Ve sıktın yüreğini öbür elinle
Yağmurcuk damlamış ensene
sende adam oldun desene

Doldur şimdi hasreti arka cebine.



Serdal Göçmen
www.kafiye.net