ÜŞÜYORUZ

DERYA BALCI

Biz, üşüyorduk sıcak çöl güneşinin altında. Bir yanımda palmiye ağaçları uzanırken, bir yanımda senin sıcaklığın duruyordu. Issız bir vahada hayallerimin içinde yüzüyordum. Umutlarım mermilerin ucuna takılmış hızla ilerliyordu uzayın sonsuz boşluğunda. Bir bulut gülümsemeye çalışıyor, tutmaya çalıştığı yağmur damlasına “ düşme! Düşersen bir çocuk ıslanacak; üşüyecek… Düşme yağmur damlası. Çamur deryasına bulama okul yollarını, nehirleri taşırma. Yoksulluğun izlerini gösterme yabancı ellere…” der gibi sarılıyordu. Sevgiden yoksun eller semaya uzanmış taşları saymakla yetiniyordu ağaçların yaşamını düşünmeden. Toprak ana kucaklıyorsa bizleri sarılmalıydık sımsıkı taşa, toprağa silaha sarıldığımız gibi. Barışı aramalıydık yeşil ovalarda dört nala koştuğumuz, diyardan diyara at sürdüğümüz yıllara nispet Anadolu topraklarında.

Biz üşüyorduk, sözcüklerimiz kağıda düşerken bilgisayar tuşlarından. Kağıdın icadından sonra medeniyet tarihini zapta geçen  yazıcılar üşüyordu bugünleri düşünmeden. Yoksa kalem yazar mıydı kağıda mermilerin sıcaklığını… Ateşin düştüğü yeri yaktığını atalarımız söyler miydi insanların masum çocukları ateşe atacaklarını bilselerdi…

Sevgi yoksulu insanlık üşümüyordu. Yanıyordu bombaların üzerindeki barış sözcükleri!

Ellerimizde oğullarımızın kalpleri

Yüreklerimizde bir dua mırıldanır olduk

Şehrin orta yerinde mabedlere sığamaz olduk

Musallada bulduk yavruları varsa parçaları

Toplanmış poşetlerde kaç kilo gelir sevgimiz

Soramaz olduk nedeni nasılı soru işareti olmadan…

Ceplerimizde mermi taşır olduk

Güllere nispet sevgiliye hediye diye

Yoksuldu karanfiller boynu bükük kırçiçekleri

Caddeler boyu uzandık yatıyoruz

Üşüyoruz

İki güne kalmaz kar da yağar diyor meteoroloji

Ellerimiz sizde, kanımız yerde uzanmış yatıyoruz

Musalla taşına konamadan…

10 Aralık 2016 – İstanbul Dolmabahçe’de 44 şehit anısına 


Derya Akar Balcı
www.kafiye.net