Son Suyumu Veren El Senin Olsun

Uğruna canımı kurban etmişim
Turabın olayım, yol senin olsun
Bastığın yerlerde nergis bitmişim
Kopar incitmeden al, senin olsun.

Sabır kadehinde iksiri içtim
Benliğin külünü aleme saçtım
Muhabbet bağında gül diye açtım
Gir gülistanıma, dal senin olsun

Yüklersen eýnime hicran yükünü
İndirir kaşımı, hasret çıkını
Sapladın sineme sevgi okunu
Gönül sarayımda, kal, senin olsun.

Şahine benzermiş çırpınan yürek
Menzile giderken yorulmaz burak
Hali pürmelâli edersen merak
Ara yüreğinde bul, senin olsun

Olmadığın her yer gurbet kokuyor
Ellerim semada kandil yakıyor
Hayalin uykuma şimşek çakıyor
Gecenin hakkını böl senin olsun

Aşkın kıvılcımı düştüyse cana
Fırat’ı bağlasan gelmez imana
Şinel’im yakardı Ulu Hakan’a
Son suyumu veren el, senin olsun



DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN
www.kafiye.net