Ramazan Hürmetine!

İyi günler Sevgili dostlar. Bugün mübarek Ramazan ayı başladı. Gücü olanlar orucunu tutmaya çalışıyor, hasta olan kişi lerede kazaya bırakıyor.

Her ramazan geldiğinde benim aklıma Rizeli temel geliyor. Rizeli Temel vakit geçirmek için çiftesini alır yakındaki dağa avlanmak için gider. Yolda 3 kişi ile karşılaşır.
– ula Temel nereye gidiyorsun?
-vakit geçirmek için dağa gidiyorum.
– ulan mübarek Ramazan günü avcılık mı olur?
– bu vakit başka türlü geçmez.
-Sen yine de geri dön, mübarek Ramazan günü başına iş alma.
-Bana bir şey olmaz Ben ustayım akşama görüşürüz.

Bizim Temel dağa doğru çıkmaya başlar. Bir ara önüne ayı çıkar. Şaşırır, elinde silah olduğu için kendine güvenir. Silahı ayıya doğru yöneltir. Ayı ayağa kalkar, 2 ön ayağını yana açar, öylece Temel’e bakar.
Temel dogrulttugu silahı ateşler. Ancak ayıyı vuramaz.

Ayı sinirlenmiş, Temele doğru arka ayakları üzerinde yürümeye başlar. Temel korktuğu için koşmaya başlar. Temel önde arkada ayı köye doğru kaçmaya başlarlar. Bir ara Temel dala takılır, yere düşer. Ayı gelir Temelin üstüne ayağının birini koyar ve beklemeye başlar. Aradan zaman geçer ayı hiç hareket etmez.

Temel kan ter içerisinde düşünmeye başlar.

– Allah’ım, Ben ettim, Sen bu garip kuluna yardım eyle. Bundan sonra hiçbir hayvan avına çıkmayacağım. Bu mübarek ramazan günü hürmetine beni koru.

Uzun bir bekleyiş devam ederken ayı hiç kıpırdamaz. Temel dayanamaz ayıya sorar.

Ey ayı gardaş, saatlerdir beni bekliyorsun. Ne bırakıyorsun Ne gidiyorsun! Ben bir hata ettim senden özür diliyorum. Ne yapmayı düşünüyorsun söyler misin?

Temel’in üzerine ayağını koyan ayı:
– Akşam ezanının olmasını bekliyorum, top patlayınca iftarımı seninle açacağım. Ben de oruçluyum da!

24. 4. 2020 Karabağlar

Hüseyin Durmuş
Emekli edebiyat öğretmeni
Şair yazar

www.kafiye.net