Hızla Yaklaşırken Hayat


Yara bandıyla, koşu bandı arasında gidip geliyoruz.. Yaralarımız kabuğa,ayaklarımız toprağa hasret..


Hızla yaşlanırken hayat; kapağı açık kalmış kolonya şişesi gibiyken, odanın bir ucuna oturmuşuz. Gençliğimizin buharlaşan esansını kokluyoruz..


Yeni dünya dedikleri bu olsa gerek: Organik ekmek, organik yumurta, organik yoğurt.. Köyümüze gitmek yerine, milyonluk şehirlere köyü getirmeye çalışıyoruz..


Yakında marketlerde yerini alır mı bilmem; ‘Dert dinleyen dost’, ‘Kin gütmeyen arkadaş’,‘Satmayan organik yoldaş’, ‘Gezen insan çocuğu’, ‘Hayırlı evlat mayası’,Belli mi olur, on sene sonra, belki organik insan alıyor oluruz. Demem o ki; hep çok yoğun, hep çok yorgunuz. Köy uzakta,şehir kalabalıkta, dostlarımızın nesli azalmakta. Dünya şimdi bize bakıp diyor ki; ağaçları kestiniz sustum, masum hayvanlara eziyet ettiniz. Çocuklara, kadınlara kıydınız. Hırsınız, kibriniz çığırından çıktı.

Nimete saygınız yaşlıya hürmetiniz kalmadı.


Şükretmeyi unuttunuz küfretmeyi hüner sandınız. Azı çoğa sayıp oturmadınız hep daha fazlasına göz diktiniz. Tükürdüğünüz sokaklara işte şimdi böyle pencereden bakarsınız. Her bahar siz temizlik yapıyordunuz, şimdi ben yaptım çünkü. Size bir korku farzdı.


Kadriye Ramsaier
www.kafiye.net