AKILSIZ BAŞLAR



Bir gün kimsesiz kalmış akıl
Etrafı boş kafalar boş
Düz yolu kapamış
Eğri haramiler
Bilenler kayıp
Unutulmuş fikrin asaleti
Düşünceler hapsedilmiş
Beyinler zindan karası

Kırık dökük idrak merdivenleri
Tamiri imkânsız idealler
Kalabalıklara küsmüşler
Ne duyan var ne gören
Çekip gitmiş prensipler

İrade kullanım dışı
Zekâ atıl
Dil öyle alışmış ki yalana
Karar mekanizması körelmiş
Suçu belli değil
Tutuksuz yargılanıyor karakter

Ruh azapta, yalnız ve çaresiz
Oysa asırlardır yoldaşıydı kalp ve akıl
Ne güzel bir üçlüydüler
Şimdi solgun bir silüet istikbal
Nefes almaktan ibaret sanki
Yaşam sandıkları bu hal
İnsana dair her şey
Akılsız başlara sürüldüler.


Şükran Gülcenaz AYDOĞAN
www.kafiye.net