GÖNÜL KIRMA

Mevsimdir gelir geçer, kışın sonu bahardır
Dalda kuş kırda çiçek, ne yaşarsan o kârdır
Kaybettiğin zamanlar, sana ziyan zarardır
Ey insan gönül kırma, gönül alanlardan ol

Neden batar eline, gül dalında ki diken
Çift yaratmış insanı, bir hiçtir yalnız iken
Kimdir kara toprağa, çiçekler otlar eken
Ey insan gönül kırma,gönül alanlardan ol

Dostla içilen kahve ikramdır hatırına
Güzel anlar biriktir sevgiyle hatırana
Yaz ömür defterinin aşk yaz her satırına
Ey insan gönül kırma gönül alanlardan ol

Rabbin derki güvenme, dünya malına sakın
Hiç biri senin değil, ölüm an kadar yakın
Tevazu hırkası giy, şükür cevheri takın
Ey insan gönül kırma, gönül alanlardan ol.



Şükran Gülcenaz AYDOĞAN
www.kafiye.net