Yavaş Yavaş


Sevgili Günlüğüm;Gelmişini geçtiğimin güzel günleri diyerek başlarsam küfürden sayma!

Korona günlerinde evden 30 gün çıkmayınca zaman mevhumunun giderek ortadan kalkması sonucu karşılaştığım durum… Yavaş yavaş gün kavramını yitiriyorum.

Büyük bir boşluğun pençesine düşmüş zamanın hızla geçiyormuş veya normalden daha yavaş ilerliyormuş gibi algılarken her Allah’ın günü uyanıyorum. Bir sebepten pazartesi sabahı sanıyor üç-beş saniye sonra aslında cumartesi sabahı olduğunu anlıyorum. Kendi kendime gülüyor, hatta bir de esniyor, gözlerimi geri kapatıyorum.

Yatçaz Kalkçaz şeklinde gün saymak yok…Şaka gibi...

Düşünüyorum da farklı hastalıklarda, uzun süreli izolasyonlarda yaşananları. Saat mefhumu kayboluyordur…Yoğun bakımdan çıkmış hastaya doktorların sorduğu ” bugün günlerden ne?” sorusunun cevabını alırken sıklıkla karşılaştığı durumdur.Sürekli mesaisi olan bir işe sahipseniz doğal olarak hafta içi veya hafta sonunun bir anlamı olmayacağından muhtemelen başınıza gelecek durum.Yoğunluk sağ olsun, bünye isyan ediyordur ve günleri ileri atmaya başlıyordur.

Eğer emekli ya da maaşla çalışmıyorsan çekin, senedin yoksa günlerinde bir önemi yok.
Kötü olan tez yazıp gecesi gündüzü birbirine girenlerin başına gelmesi muhtemel.
Üç gece üst üste uyumayıp, gündüzleri çok az uykuyla dolaştıktan sonra beynin ”dur sana şu oyunu oynayayım”’ der. hangi günü bitirip hangi güne başladığını karıştırır insan zira uyanıkken üst üste farklı günlere geçiş yapılır.Evvelsi gece hiç uyumadan çarşamba sabahtan sadece çok az uyuyup çarşambayı bitirip perşembeye uyumadan geçiş yapınca artık takip edemez oldum diyenleri duyuyor gibiyim.O da bir şey mi, ben geçenlerde yılı karıştırdım. ))))


İlknur Yıldırım
10.04.2020
İzmir’den…
www.kafiye.net