VURSAK ÖFKEYİ DİLE

Durmadan acı çekip, döksek her şeyi söze
Ağlatsak dağı, taşı inletsek feryat ile
Çare olur mu acep ölümü alsak göze
Boş lafların ardından vursak öfkeyi dile

Bu kırılan fidanlar ne ilk ne son olacak
Böyle gaflet içinde sönecek pek çok ocak
Bin türlü hile ile kurulur yollara fak
Canlar bir bir ölürken analar çeker çile

Gerçeklere güngörmez yalanlarla katıldık
Vatan aşkıyla yanıp ön saflara atıldık
Bak geçen senelere nasıl da aldatıldık
Söz akit tanımayan düşmanı bile bile

Binbir çeşit yalanla bardağı taşırdılar
Doğruluğu eğriltip yolları şaşırdılar
Her kafadan çıkan ses yayarken hışırtılar
Can bizde ucuz değil asla vermeyiz yele

Alıştık yıllar yılı yalan oldu davamız
Ağıt yakar anamız yas içinde yuvamız
Nefes almak güçleşti çok ısındı havamız
Fırsatını bulsalar katarlar bizi sele

Gece gündüz demeden azıttılar temelli
Boş yere kendimizi kandırıyoruz belli
Yeter susmayız artık biline bundan kelli
Alırız öcümüzü düşmanı dele dele



NİLÜFER SARP
www.kafiye.net