KÖTÜ ALIŞKANLIĞIM


En kötü alışkanlığım sigaraya başlamaktı,
Sonrasında hani bu yazdığım duygu yüklü dizelerim,
Hah ışte onlar da beni mahvetti,
Sende mahvettin beni,
Sigara içmekten de,
Ciğerlerim bitti.
Hani diyorum birtek kötü alıskanlığım alkol olsaydı,
Şişenin dibinemi vururdum diye,
Unuturmuydum herşeyi bir günlüğüne.
En kötü alışkanlığım seni sevmek oldu.
Şimdi tek kötü alışkanlığım,
Güvenmemek oldu.
Bana soruyorlar birdaha severmisin diye?
Kalbim paramparça olmuşken,
Iyleşmeden sevebilirmi insan?
Sanki hergün hastaneye gidip acil servisin kapı önünüde,
Bana yardım edin diye boynumu büküyormuş gibi,
Damarlarıma ilaç yerine unutmak için bir doz ayarlayın,
Beni iyileştirin bu illetten kurtarın diyesim var.
Ama bakıyorum;
Hiçkimse beni ne duyuyor ne görüyor ne de hissedebiliyorlar.
Ben öylece orda sabahı bekliyorum yine.
Belkide tıp yeni bir ilaç üretir.
Yaralarımı iylestirir diye,
Öylece bekliyorum orda.
Bir dilencinin para yerine sevgi dilendiği gibi,
Ben de kalkmışım orda taş kalpli birisi için sevgi dileniyorum.
Biliyorum bütün sevipte sevgisine karşılık bekle yenler gibi,
Benimde hayat hikayem birgün romanlara konu olacak.
Hani şu aşkı için şiir arayıp yada yazmak isteyenler varya!
Işte ben aramıyorum bunları.
Bak ben yaşıyorum ve yazıyorum.
Ne tuhaf değilmi?
İnsanın icindekilerini anlatamayıp kağıtlara dökebilmesi.
Birde hani şu icimizdekileri dokemediklerimiz.
Herşeyin menfaate döndüğü bu dünyada,
Sevgiyi kaldırıp yerine,
Günlük ilişkileri tercih ettikleri.
Sevginin nekadar güzel olduğunu kimse fark etmiyor artık.
Tükenecegiz birgün demişti şarkısında “Sezen Aksu”
Bak ışte tükendik ve bittik…

Türkân Bozkurt
www.kafiye.net