YİTİK  AN’LAR

Ne çok eksildik
Senden
Benden
Giderken içimizden koptuk
Gece karanlık, ayaz sokaklarda biçare
Yollarda özledik kayıp giden zamanı
Ayın çıplak yüzüydü hayallerimden kopup giden

Ne çok gitmeler yaşadık
Sensiz
Bensiz
Duyguların sel olup aktığı ıslak avuçlarımız
Şükürlerimizdi göğe açılan pencerelerde
Güneşe çalan gözlerde pırıltılar, geceyi gündüze kavuşturan
Sözlerde, gönül susuzluğunu unuturcasına
Yalvaran bakışlarda son nefesini veren
Yitik gönüller zamanıydı bir kuru yaprak misali!



DERYA AKAR BALCI
www.kafiye.net