YÜRÜMEK

Kim demiş yürürken yorulur insan.
Ayakta beklemek inan daha zor
Hızlansın adımlar geçiyor zaman
Sönmeye yüz tutmuş, içindeki kor

Aynada son aksin değişir siman
Zaman kırılmakta geçmiş gelecek
Ne kadar gurura kapılsa insan
Varlığın yokluğa bakıp gülecek

Yürü boş kalmasın bu kaldırımlar.
Bas ve izin kalsın her bir taşında
Parlasada birden, o yıldırımlar
Gökyüzü dönmekte, ansız başında

Gece ay, gündüz gün eşlik edecek
Zaman bedeninden çeker canını
Gelen durmaz doğan mutlak gidecek
Hoyratça harcama, yaşa anını

Öyle bir yaşa ki bu zorlu yolda
Bastığın izlerde kalmasın aklın
Hikmet var duayla açılan elde
Olmasın zihninde gizli yasaklın.

Bulutlar ardından parlayan güneş
Düşmesin kirpikten yeterki yaşlar
Yüzlerde ışık ol, dünyalara eş
Durmak yok bu yolda gitsede başlar.


Selma Çanakçıoğlu 18 Şubat 2017
www.kafiye.net