BİLMEZSİN

Neçe fesiller ötüb yetim qalıb düşlerim
Son baxışı üreyime naxış naxış işledim
Qelbimin yarasından susubdu gülüşlerim
Bilmezsin ki bu şeherde nece solub güllerim.

Ruhum soyuq zindanlarda tenha qalıb üşüyür
Dağ qoxulu xeyallarım nefes nefes töşüyür
Könlüm senin hesretinin hambalıdır daşıyır
Bilmezsin ki lal olubdu sessiz baxır dillerim

Her gün her an umutları üreyime ekirem
gözlerime sürme kimi bu yolları çekirem
Gözlerim qara bulutdur leysan kimi tökürem
Bilmesin ki viran olub perşandı tellerim



Zeyneb Naxcıvanlı.
www.kafiye.net