SENSİN



Ellerin içinde gezerim amma
Ruhumun kıblesi durağı sensin
Gün gelir hâlimden bıkarım sanma
Her köşebaşının sapağı sensin

Bu yol nerden geçer adımlar nere
Benimle hayalin gider her yere
Hesabı kitabı yapsam kaç kere
Borcumun harcımın ortağı sensin

Ben sana geldikçe beni aştığım
Yürekte kabarıp bazen taştığım
Sürünüp düzlüğe zor ulaştığım
Yakası kıyısı ırmağı sensin

Unutup ahdimi bozsam ezberi
Aklıma yel vursa sönse feneri
Kapımda olsa da ayaz zemheri
Gönlümün eşiği konağı sensin

Düşünüp durdukça hayli uykusuz
Yaylası koyağı dağı pususuz
Geceden sabaha biraz da susuz
Vardığım çeşmenin kaynağı sensin

Yıldızi diyor ki etraf dumanlık
Gözümün önünden gitsen bir anlık
Gökkubbe altında sürse karanlık
Ufkumun revnağı şafağı sensin.

Nezahat Yıldız Kaya

1’OCK’20

www.kafiye.net